روسیه و ایران: دوستان ناامید از طالبان؟!

روسیه و ایران علیرغم حمایت از طالبان در تصرف افغانستان، به طور فزاینده ای نگران دستورالعمل دولت جدید هستند! آنها با یک مشکل روبرو شده اند و طالبان به سرعت از هر دو فاصله گرفته اند!

رسانه های ایرانی اندکی پس از سقوط کابل به دست طالبان دچار اختلافاتی شدند. در خارج از دولت، عموم مردم ایران و طبقه سیاسی نسبت به طالبان همدردی یا اعتماد چندانی از خود نشان ندادند!

اعلام اولین کابینه امارت دوم، برای ایران شوک بدتری نسبت به روسیه بود. نه تنها ائتلاف وعده داده شده با افراد غیر طالبانی وجود نداشت، بلکه هیچ یک از متحدان ایران در داخل طالبان در میان ۳۳ نفر از اعضای طالبان که در ۵ سپتمبر منصوب شده بودند (وزیران، معاونان وزیر و برخی دیگر از مقامات ارشد دولتی) قرار نداشتند!

چیزی که بسیار شگفت انگیز است این است که کل غرب و جنوب غرب افغانستان جایی که نفوذ ایران بیشتر است، در بین منصوبین به هیچ وجه نماینده ای نداشت. تنها استثنا امیرخان متقی وزیر امور خارجه بود که علی رغم اینکه اهل هلمند است، جزء لاینفک افغانستان است و نماینده منافع محلی هلمند نیست!

غرب و جنوب غرب تنها مناطقی بودند که در بین منصوبین نماینده نداشتند، در کنار منطقه مرکزی هزاره جات که شیعه نشین است و طالبان کمترین طرفدار ممکن را در این منطقه دارند!

در میان متحدان ایران و روسیه در افغانستان، سرخوردگی وجود دارد که وعده های دو کشور مبنی بر آینده ای مناسب در دولت تحت رهبری طالبان محقق نشده است!

تا کنون هیچ یک از جناح های متعدد جمیعت اسلامی با به رسمیت شناختن امارت موافقت نکرده اند. واضح است که تنها در صورت تصمیم روسیه و ایران برای حمایت، یک مخالف مسلح در افغانستان شانس موفقیت را خواهد داشت!

در حال حاضر آنها در حال بررسی راه های دیگر هستند و احتمالا سعی می کنند بفهمند آیا می توانند تغییر وفاداری را در بالای طالبان ایجاد کنند یا برای فضای بیشتر در کابل لابی کنند!
روسی
۲۰۲۱/۳۰/۹

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x