طالبان را به رسمیت بشناسیم یا خیر؟ این سوال درک ضعیفی از حقوق بین الملل را نشان می دهد!

طالبان برای به رسمیت شناختن بین المللی به عنوان دولت افغانستان با موانع پر پیچ و خمی روبرو شده اند. تصرف خشونت آمیز افغانستان توسط طالبان و سابقه طولانی در نقض حقوق بشر، زمینه های کافی برای نفی موقعیت دولتی این کشور بوجود آورده است!
به نظر می رسد این اعتقاد وجود دارد که طالبان باید تا زمانی که از آنها تضمین کافی مبنی بر تمایل به رعایت قوانین بین المللی دریافت نشود، از به رسمیت شناخته شدن بین المللی محروم شوند!

اما به رسمیت شناختن دولتها مشروعیتی نیست که به موجب آن نهادی که به رسمیت شناخته شده است از همه اشتباهات گذشته خلاص شده و با آغوش باز در جامعه بین المللی از آن استقبال شود!

طبق قوانین بین المللی، کنترل موثر تنها عامل تعیین کننده در تعیین این است که آیا یک گروه دارای وضعیت دولتی است یا خیر. پس از سقوط دره پنجشیر، تردیدی وجود ندارد که طالبان اکنون کنترل موثری بر خاک افغانستان دارند!
بنابراین هیچ دلیل قانونی قانع کننده ای وجود ندارد که از به رسمیت شناخته شدن وضعیت دولتی طالبان جلوگیری شود! با به رسمیت شناختن طالبان به عنوان دولت افغانستان، راه های جدیدی برای پاسخگویی باز می شود.

 به رسمیت شناختن امکان تعامل دیپلماتیک با طالبان و انعقاد معاهداتی که آنها را ملزم به اجرای تعهدات مربوط به حقوق بشر و مبارزه با تروریسم می کند ایجاد خواهد کرد!
به رسمیت شناختن طالبان به عنوان دولت افغانستان، اقدامات آنها را به دولت افغانستان نسبت می دهد و مکانیزمی برای مسئولیت حقوقی بین المللی ایجاد می کند! این بدان معناست که اکنون می توان طالبان را به دلیل نقض قوانین عادی حقوق بشر و حمایت از تروریسم محاکمه کرد!

اگر دولت طالبان در خارج از مرزهای خود دست به خشونت بزنند، به رسمیت شناختن آن به عنوان دولت افغانستان دولت های سوم را قادر می سازد تا در دفاع از خود علیه آنها اقدام کنند!
دِ پرینت
۲۰۲۱/۱۵/۹

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x