لیست های سیاه باید دیگر مانع صلح نشود!

یک مانع عمده در مقابل حل مسئله افغانستان و موفقیت مذاکرات، لیست سیاه و لیست های جوائز است که هنوز هم اسامی شماری از بزرگان امارت اسلامی در آن جای داده شده اند و مانع بزرگی در مقابل پروسه مذاکرات و باورمندی دوجانبه دانسته می شود. عجیب اینست که وضع کنندگان این جوائز از یکسو ظاهراً فریادهای صلح و گفتگو سر می دهند و از سوی دیگر اسامی شماری از بزرگان امارت اسلامی را در لیست سیاه و لیست های جوائز نگه داشته اند.

وقتیکه که نام کسی در لیست سیاه شامل شده، ممنوعیت های مختلف النوع بر او تحمیل شده باشد و یا بر سر او جائزه اعلام کرده باشند. در چنین صورتی گفتگوهای صلح با آن شخص یا گروه نه اینکه غیر منطقی است، بلکه امید کدام نتیجه و دستاورد نیز از آن نمی رود. زیرا نخستین شرط تفاهم و گفتگو، اعتماد دوجانبه است که در صورت موجودیت لیست های سیاه هیچگاهی این اعتماد و باورمندی بدست نمی آید.

چند روز پیش بتاریخ سی ام آپریل نمایندگان سیاسی امارت اسلامی در نشست پنج جانبه با نمایندگان آمریکا، روسیه، چین و پاکستان جلسه نمودند، در این نشست در کنار موضوعات دیگر،  موضوع لیست سیاه و لیست جوائز با جدیت مطرح شد و هیئت امارت اسلامی با استدلال قوی ثابت کرد که این لیست ها باید ختم شوند.

نمایندگان کشورهای مذکور که بنام فورم (ترویکا پلس) یاد می شود، نیز با صدور اعلامیه یی مشترک گفتند که کشورهای مذکور از بیرون نمودن اسامی منسوبین امارت اسلامی از لیست سیاه حمایت می کنند و آن را گام مفید در بخش مذاکرات و گفتگو می دانند.

برای اعتماد دوجانبه لازم است که اسامی اعضای امارت اسلامی از لیست سیاه و لیست جائزه نه به شکل معلق و مشروط بلکه به شکل مطلق بیرون شود. این لیست های سیاه در بیست سال گذشته هیچ سودی برایشان نداشته است، بلکه علاوتاً به اعتماد دوجانبه زیان رسانده است و در مقابل موفقیت پروسه مذاکرات بحیث یک مانع باقی مانده است، حال از بین بردن این لیست ها یک ضرورت مهم است.

امارت اسلامی افغانستان از سازمان ملل متحد و دیگر جهت ها می خواهد که اگر واقعا به حل موضوع افغانستان و موفقیت پروسه مذاکرات علاقه دارند، باید دیگر بر موجودیت این لیست ها پافشاری نکنند. آنها بجای اینکه به امارت اسلامی سپارش های گوناگون داشته باشند، اولتر از همه باید مسئولیت های خود را بشناسند و با انجام آن ثابت کنند که واقعاً با حل موضوع افغانستان و صلح و ثبات در کشور ما علاقه دارند.
الاماره
۲۰۲۰/۵/۵

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x