همکاری چین با افغانستان: امید یا فریب؟!

به گفته وانگ یی مشاور امور خارجه چین و وزیر امور خارجه چین، بیجینگ مایل است همکاری های ضد تروریسم و   امنیتی با افغانستان را تعمیق بخشد و به این کشور در تقویت ظرفیت های ضد تروریسم کمک کند!

وانگ این سخنان را طی گفتگوی تلفنی روز دوشنبه با محمد حنیف اتمر وزیر امور خارجه افغانستان بیان کرد.

به گفته او، جامعه جهانی به ویژه کشورهای منطقه باید به مردم افغانستان کمک کنند تا ثمرات صلح و بازسازی را در کشور حفظ و تحکیم کنند!

هر چند این برخلاف آن چیزی است که ایالات متحده و متحدانش می خواهند، اما طولانی ترین جنگ آمریکا دولت منتخب را در هم کوبید و اقتصاد ملی را نابود کرد و یک کشور شکست خورده با پناهندگان و افراط گرایانی را که  در هرج و مرج رشد کرده اند باقی گذاشت!

ایالات متحده و متحدانش باید به ضرورت مهم همکاری چین در جنگ واقعی علیه تروریسم و   افراط گرایی اعتراف کنند!

جهان به اندازه کافی از جنگ علیه ترور به رهبری ایالات متحده برخوردار بوده است. طبقه سیاسی در واشنگتن باید جستجوی جدیدی برای راه حل های گسترده دیپلماتیک در سازمان ملل را آغاز کند!

این به معنای همکاری با چین برای ایجاد یک ائتلاف واقعی با هدف استفاده از فشارهای دیپلماتیک و مالی در سطح بین المللی در افغانستان است!

حقیقت این است که هیچ راه حل نظامی برای افغانستان وجود ندارد. دیپلماسی باید در مرحله اصلی باشد و این به معنای تعامل با چین و سایر همسایگان است!

باید از آنها حمایت شود تا یک مشارکت دیپلماتیک واقعی برای از بین بردن حمایت خارجی از گروه های تروریستی ترتیب داده شود و همکاری امنیتی به رهبری افغانستان و متعلق به افغانستان بدون اشغال نظامی و بمب بررسی شود!

بدون شک در صورت عدم مداخله ایالات متحده و بمب ها، یک ائتلاف واقعی می تواند بهترین امید را برای ایجاد صلح، امنیت و توسعه در افغانستان فراهم کند!
سی جی تی ان
۲۰۲۱/۲۰/۵

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x