چگونه افغانستان به این نقطه بحران رسید؟!

افغانستان از زمان تثبیت خود به عنوان یک کشور شناخته شده از اواسط قرن هجدهم میلادی، در طول تاریخ مدرن خود گذار دردناک و مخربی را تجربه کرده است اما چیزی که در حال حاضر تجربه می کند بسیار غم انگیز است!

اگر وضعیت موجود به طور موثر مدیریت نشود، بقای این کشور تهدید شده و این کشور به یک کشور شکست خورده تبدیل می شود!

اکثر رهبران افغانستان قدرت را با پشتوانه یک قدرت خارجی در دست گرفته اند. ضعف های داخلی افغانستان و مداخله گرایی خارجی این وضعیت را تشدید کرده است!

تنها دوره ای که افغانستان از ثبات و آرامش نسبی برخوردار بود از سال 1930 تا اواسط دهه 1970 بود. در آن زمان حاکمان افغانستان توانستند یک چارچوب مذهبی و صاحبان قدرت محلی ایجاد کنند!

با این حال این چارچوب با کودتای جمهوری 1973 تضعیف شد و سپس با کودتای کمونیستی 1978 و تحولات بعدی به هم خورد. این کشور درگیر بحرانی شد که منجر به حمله شوروی، حکومت مجاهدین بی نظم و مداخله پاکستان از طریق اتحاد طالبان و القاعده شد!

مداخله امریكا در اواخر سال 2001 برای مجازات القاعده و طالبان در پاسخ به حملات 11 سپتمبر، امید زیادی برای ایجاد یک كشور افغانستان جدید و با دوام تر ایجاد كرد. اما پلن امریکا به سه دلیل شکست خورد!

نخست اینکه رئیس جمهور را قادر ساخت تا هر زمانی که بخواهد تفکیک قوا و حاکمیت قانون را دستکاری کند. دقیقا همان چیزی که در افغانستان اتفاق افتاده است!

دوم، این واقعیت نادیده گرفته شده است که افغانستان به طور سنتی سرزمین قدرتمندان محلی بوده است که بسیاری از آنها پایگاه های محلی و پشتیبانی و قدرت توزیع  خود را دارند و بنابراین قادر هستند هر زمان که منافع آنها تهدید یا نقض شود، موقعیت رئیس جمهور را به چالش بکشند و او را محدود کنند!

سوم، همانطور که در انتخابات قبلی مشاهده شد، این واقعیت نادیده گرفته شد که تحت شرایط افغانستان، انتخابات ریاست جمهوری مستعد ایجاد اختلافات جدی است! 

اگرچه اشرف غنی به عنوان برنده انتخابات 2019 اعلام شد، اما او در کشوری با تخمین 37 میلیون نفر جمعیت کمتر از 1 میلیون رای آورد و بنابراین از مشروعیت عمومی لازم برخوردار نبود!

این سیستم نوعی حکمرانی با چند دستگی بوجود آورد که عامل ایجاد فساد بود. سیستم نتوانست از دوگانگی بین دولت و جوامع کوچک بکاهد و فضای عملیاتی را برای طالبان و وابستگان آنها، یعنی القاعده و سایر باندهای جنایتکار و بازیگران همسایه و منطقه ای محدود کند!

استراتژی ایالات متحده نتوانست به اوضاع کمک کند. این امر افغانستان را در وضعیت ناگواری قرار می دهد!
ستراتژیست
۲۰۲۱/۲۸/۶

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x