بر اساس تحقیقات سازمان های معتبر بین المللی، در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و بیش از نیمی از مردم این کشور با گرسنگی شدید مواجه هستند. اینکه افغان ها با کمبود مواد غذایی مواجه هستند. بنابراین پاکستان با کمک های ناچیز و تبدیل چهره خصمانه خود به دوست در اذهان افغان ها سعی دارد از این پنجره همدردی کند.
برای انجام این کار، ۵۰ هزار تن گندم به افغانستان فرستاد که طبق گزارش ها قابل استفاده نبود. پاکستان نیزمی دانست، گندم قابل استفاده نبود. اما برای پوشش رسانه ای لازم بود حرکت فیزیکی گندم نشان داده شود. از سوی دیگر هشدار داد که گندم گندیده باید مخفی بماند.
با این کار، پاکستان انبارهای خود را برای محصول بعدی گندم خود خالی کرد و تلاش کرد کشورش را مشهور کند. اما شانس با پاکستان همراه نبود.
پاکستان چندین ماه اجازه نداد گندم های هندی از طریق بندر واگه وارد افغانستان شود، سوال این که چرا پاکستان این کار را کرد؟ پاکستان می خواست ابتدا گندم هند خراب شود و سپس به افغانستان برود. آنها با این کار سعی کردند وجهه هند را در میان افغان ها خدشه دار کنند و گندم خراب خود را به نام هند کنند.
در افغانستان تلاش شد تا گندم گندیده پاکستان را مخفی نگهدارند. اما این خبر به دلیل سوء تفاهم بین آنها در رسانه ها و بین مردم پخش شد. این ویژگی پاکستان است که از همه چیز حتی از دین برای حفظ منافع خود استفاده ابزاری میکند.
هدف اصلی سیاست خارجی پاکستان در قبال افغانستان، جلوگیری از تشکیل یک حکومت قوی مستقل و مستقل در افغانستان است. پاکستان بر این باور است که حکومتی در افغانستان تشکیل شود که با سیاست عمق استراتژیک خود بتواند منافع خود را در منطقه گسترش دهد، تهدیدات احتمالی پاکستان را رصد و کنترل کند.
برای روشن شدن بیشتر اهداف پاکستان در افغانستان، مایلم به موارد زیر اشاره مختصری داشته باشم: اول؛ سیاست پاکستان تبدیل افغانستان به یک کشور ویران شده است. جنرال ضیاءالحق به ژنرال های نظامی خود دستور داده بود که استراتژی «سوختاندن آهسته افغانستان» را دنبال کنند.
دوم؛ پاکستان می خواهد با ایجاد یک جبهه اسلامی که از پاکستان تا آسیای مرکزی گسترش یابد، در منطقه حضور نظامی داشته باشد و در مقابل هند یک منطقه استراتژیک ایجاد کند. سوم؛ پاکستان می خواهد از احساسات بنیادگرایانه افغانستان علیه هند سوء استفاده کند.
چهارم؛ انتقال بحران به خارج از مرزهای پاکستان و منطقه ای کردن ابعاد بحران نیز خواسته و هدف پاکستان است. پنجم؛ انحراف عمومی از مشکلات نابسامانی‌ها و بحران‌های داخلی نیز در همین راستا است، زیرا جنبش آزادی در پاکستان روز به روز قوی‌تر می‌شود. ششم؛ افغانستان تنها کشوری است که مرز طولانی با آسیای مرکزی دارد.
پاکستان مشتاق انتقال آسان نفت و گاز از آسیای مرکزی از طریق افغانستان به قلمرو خود است و همچنین مشتاق تجارت است، بدون هیچ مانعی برای دسترسی به بازارهای آسیای مرکزی است. بر این اساس، تلاش پاکستان در افغانستان ایجاد یک حکومت ضعیف و مسلط در افغانستان است.
با توجه به همه این عوامل، پاکستان می خواهد به اهداف خود دست یابد و همچنین می خواهد تصویر مثبتی در ذهن مردم ایجاد کند تا حساسیت هایی را نسبت به آن ها برنیانگیزد و حساسیت های موجود را تلطیف کند.
(۸صبح)
۲۰۲۲/۰۳/۱۰
