آمریکایی ها نسبت به آینده نسل آینده کمتر خوشبین هستند

آمریکایی ها نسبت به فرصت جوانان برای داشتن موفقیت مادی بیشتر در زندگی نسبت به والدین خود به همان اندازه خوش بینی اندکی نسبت به سه دهه گذشته دارند.

 در مجموع، 42٪ از بزرگسالان این کشور در این فکر هستند که احتمال بسیار (13٪) یا تا حدودی (29٪) این است که جوانان امروزی “استاندارد زندگی بهتر، خانه های بهتر، تحصیلات بهتر و غیره داشته باشند.” این کاهش 18 درصدی از ماه جون 2019 را نشان می دهد و از نظر آماری با پایین ترین سطح قبلی در سال 2011 برابری می کند.

از سال 2008، گالوپ ارزیابی های آمریکایی ها را در مورد احتمال پیشی گرفتن نسل بعدی از استانداردهای زندگی والدینشان ارزیابی می کند و قبل از آن البته – از سال 1995 تا 2003 – این سوال توسط خبرگزاری های نیویورک تایمز و سی بی اس نیوز پرسیده شده بود. بالاترین درصد بزرگسالان آمریکایی که انتظار زندگی بهتر برای نسل بعدی را داشتند، 71 درصد در سال‌های 1999 و 2001 بود.

در حالی که آخرین گزارش 42 درصد جمع‌آوری شده بسیار/ تا حدودی محتمل، از نظرسنجی 1 تا 16 سپتامبر، دو امتیاز کمتر از پایین‌ترین سطح قبلی در سال 2011 است، 13 درصد فعلی که به احتمال زیاد نسبت به دستاوردهای نسل بعدی احساس خوش‌بینی دارند، با سال 2011 مطابقت دارد. همچنین خوانش های سال 2012 و اندکی بالاتر از کمترین میزان ثبت شده، 11 درصد در سال 1995 است.

28 درصد می گویند که تا حدودی بعید است که جوانان امروزی زندگی بهتری نسبت به والدین خود داشته باشند، در حالی که 29 درصد – دو درصد بالاتر از بالاترین سطح قبلی از سال 2011 – می گویند این موضوع بسیار بعید است.

الگوی کلی در طول روند این بوده است که در دوره‌های دارای چالش اقتصادی، مانند افزایش بیکاری، رکود یا تورم بالا، خوش‌بینی نسبتاً پایین بوده است. این مورد در اواخر سال 2008 در دوران رکود وخیم و اکنون در بالاترین تورم در بیش از چهار دهه گذشته قرار داریم. از آنجایی که این روند تنها به سال 1995 باز می گردد، خوش بینی ممکن است کمتر از قرائت فعلی در دوره های قبلی مبارزه اقتصادی در ایالات متحده باشد.

کاهش چشم‌انداز آمریکایی‌ها به زندگی جوانان از سال ۲۰۱۹ نشان‌دهنده کاهش شدید خوش‌بینی در میان جمهوری‌خواهان و گروه های مستقل و افرادی است که متمایل به جمهوری‌خواه هستند. در عین حال، خوش بینی دموکرات ها و متمایلان دموکرات تغییری نکرده است. در حال حاضر، 53 درصد از دموکرات ها و 33 درصد از جمهوری خواهان فکر می کنند که این احتمال وجود دارد که زندگی جوانان امروز بهتر از زندگی والدینشان باشد.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x