اظهارات متناقض، ناامیدی عمومی نسبت به صلح را تقویت می کند!

مردم افغانستان که قبلا مشتاق شنیدن اخبار مربوط به صلح، پایان جنگ و یک وضعیت آرام بودند، به نظر می رسد اکنون به تدریج امید خود را به یک وضعیت مسالمت آمیز از دست داده اند، زیرا سخنان و دیدگاه های متناقضی در مورد تلاش های صلح به آنها گفته شده است!

زلمی خلیلزاد که در ۲۰ سال گذشته به اندازه کافی تجربیات سیاسی و دیپلماتیک در مورد افغانستان به دست آورده است، تلاش می کند تا با قانع کردن رهبران سیاسی افغانستان برای موافقت با برنامه های صلح واشنگتن، ماموریت خود را به عنوان نماینده ایالات متحده در افغانستان به پایان برساند!

او در این راه عجولانه گزینه های مختلف را به رهبران افغانستان ارائه می دهد. اما آنچه محمد سرور دانش معاون رئیس جمهور به روز جمعه گفت با اظهارات خلیلزاد مغایرت دارد! دانش هرگونه برنامه را در غیاب دولت افغانستان و فقط براساس خواسته های خارجیان که منافع ملی افغان ها را نادیده می گیرند رد کرد!

خواسته ها و شرایط صلح روز به روز تغییر می کند زیرا مردم به عنوان قربانیان اصلی جنگ، هزینه های سنگین جنگ طولانی را می پردازند.

یکی رهایی زندانیان را شرط نشستن برای مذاکره قرار می دهد، دیگری فکر می کند دولت موقت یا انتقالی بهترین راه نجات کشور جنگ زده است، در حالی که طرف سوم این عقاید را مخالف و مخرب دستاوردها، دموکراسی و حقوق بشر می داند!

رئیس جمهور غنی و تیم حاکم او که منافع خود را در ادامه دولت موجود می دانند، با هرگونه ایده منجر به پایان جنگ مخالفت می کنند. بخصوص ایده هایی که دست خارجی در آنها است! 

اگر دلالان واقعا به یک تصمیم ملی علاقه مند بودند، حداقل پیشرفت های کمی در زمینه صلح حاصل می شد. اگر صداقت وجود داشت، طالبان پس از آزادی هزاران جنگجوی خود از زندان های دولتی با آتش بس موافقت می کردند!

اگر صداقت در صلح بود، دولت غنی دست از لجبازی می کشید و در برابر خواسته های مردم سر تعظیم فرود می آورد! اگر صداقت وجود داشت، ایالات متحده سیاست های بازی دوگانه را کنار می گذاشت و یک سیاست محکم را دنبال می کرد تا همسایگان افغانستان را برای تعامل در روند صلح تحت فشار بگذارد که یا با روند صلح موافق باشند یا با آن مخالفت کنند!

این امر می توانست به خرابکاران در مورد عواقب حمایت از گروه های شبه نظامی که جنگ پر هزینه را شعله ور می کنند هشدار دهد!
افغانستان تایمز
۲۰۲۱/۵/۳

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x