افغانستان از آمریکا چه می‌خواهد؟ / نگاهی به سخنان وزیر امور خارجه کشور

افغانستان در بیست سال گذشته تحت اشغال آمریکا قرار داشت. پس از آن، مذاکراتی در دوحه انجام شد و در نهایت توافق‌نامه‌ای میان دو طرف به امضا رسید. در این توافق‌نامه، به‌وضوح تصریح شده است که آمریکا در امور داخلی افغانستان مداخله نخواهد کرد و هر دو کشور روابطی مثبت و سازنده خواهند داشت.

توافقنامه دوحه نقطه عطفی در تاریخ افغانستان بود که به اشغال ۲۰ ساله پایان داد، شکست آمریکا را نشان داد، استقلال افغانستان را تثبیت کرد و زمینه را برای بازگشت امارت اسلامی به قدرت فراهم ساخت. این توافق، علاوه بر تأثیرات داخلی، پیامدهای مهمی در سطح منطقه‌ای و جهانی نیز داشت و نشان داد که قدرت‌های بزرگ نمی‌توانند با اشغال نظامی، سرنوشت یک ملت را تعیین کنند.

امروز نیز، اگر ایالات متحده خواهان تعاملات سیاسی و اقتصادی با افغانستان باشد، افغانستان در این زمینه مشکلی نخواهد داشت. افغانستان، نه‌تنها با آمریکا بلکه با تمامی کشورها، روابطی آبرومندانه و بر پایه احترام متقابل می‌خواهد. این روابط باید به گونه‌ای باشد که عزت و حیثیت هر دو طرف حفظ شود.

سیاست خارجی افغانستان بر مبنای توازن و تعامل مثبت با جهان استوار است. همان‌گونه که این کشور با همسایگان و کشورهای منطقه روابط سازنده‌ای دارد، تمایل دارد که با سایر کشورهای جهان نیز روابطی حسنه و مبتنی بر منافع مشترک برقرار کند.

توازن در سیاست خارجی افغانستان به این معنی است که افغانستان وابسته به هیچ قدرت خارجی نیست و سیاست هایش را به طور مستقل تنظیم میکند در روابط خود منافع ملی را بر هر گونه فشار خارجی ترجیح میدهد.

افغانستان با چین روسیه ایران ترکیه پاکستان هند کشورهای آسیای میانه و کشورهای خلیج روابط مثبت دارد در عین حال خواهان روابط سازنده با غرب نیز می باشد.

در رقابت های جهانی میان امریکا و دیگر کشور ها جانب داری نمیکند و تلاش دارد از هر طرف برای تامین منافع ملی خود بهره ببرد.

حکومت فعلی افغانستان نمی‌خواهد که این کشور به میدان رقابت‌های منفی میان قدرت‌های جهانی تبدیل شود. بلکه، برعکس، هدف این است که افغانستان به نقطه اتصال اقتصادی و سیاسی میان کشورها تبدیل شده و بستری برای همکاری‌های سازنده بین‌المللی باشد.

افغانستان با همه کشور ها بر اساس احترام متقابل و منافع مشترک تعامل میکند از تقابل و تنش های غیر ضروری پرهیز میکند و مسیر گفت وگو و دیپلوماسی را ترحیج میدهد.
مطلبی از نشریه نن تګی آسیا

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x