امارت اسلامی بار دیگر از سازمان ملل خواست کرسی نمایندگی افغانستان را به نماینده امارت بسپارند

در هشتاد و چهارمین نشست کمیته مشارکت سازمان ملل متحد، درخواست افغانستان برای حق رای یک بار دیگر رد شد؛ اما در پاسخ، امارت اسلامی بار دیگر از تحویل نکردن کرسی به افغانستان انتقاد کرده است.

سهیل شاهین، رئیس دفتر سیاسی امارت اسلامی در قطر از سازمان ملل متحد خواسته است، کرسی افغانستان در این سازمان را به حکومت سرپرست واگذار کند.

به گفته وی، عدم واگذاری این کرسی اهانت بزرگی به حقوق افغان ها است و این کار به تعامل حکومت سرپرست با سازمان ملل آسیب می رساند.

شاهین در این مورد می‌گوید:« امارت اسلامی حق مشارکت در سازمان ملل و سایر سازمان های بین المللی را دارد و حاضر است برای این حق باقیات گذشته حق العضویت را نیز پرداخت کند. نماینده دیگری غیر از امارت اسلامی در کرسی افغانستان معنایی ندارد و مانع بزرگی بر سر راه تعامل مثبت با سازمان ملل است.»

تأخیر حق رای دهی افغانستان در سازمان ملل در حال است که در سه سال گذشته، نمایندگی افغانستان در سازمان ملل به موضوع بحث برانگیز تبدیل شده است.

حکومت سرپرست می‌گوید، اعطا نکردن کرسی به افغانستان در سازمان ملل متحد جنبه سیاسی دارد.

سوال اینجاست که چرا در سه سال گذشته کرسی افغانستان به امارت اسلامی واگذار نشده است؟

محمد سلیم پیگیر، کارشناس سیاسی می‌گوید:« امارت اسلامی باید در مورد مکاتب و پوهنتون های دخترانه و همچنین کار زنان تصمیم اتخاذ کند تا بهانه های که سازمان ملل آنها را سد راه می خواند، از بین برود.»

برخی دیگر می‌گویند، بر اساس قوانین سازمان ملل متحد، ملت ها حق دارند نظام دلخواه خود را ایجاد کنند.

به گفته آنان، سازمان ملل متحد باید کرسی افغانستان را به امارت اسلامی بسپارد و نماینده آن را رسماً بپذیرد.

حکمت الله حکمت، کارشناس سیاسی می‌گوید:« حق رای افغانستان در سازمان ملل باید به امارت اسلامی داده شود. یک فرد ناشناس و بی هویت نمی تواند از افغانستان نمایندگی کند. نماینده  افغانستان  باید مردم افغان و حکومت کنونی باشد. افغان‌ها اکنون نظام مسوول دارند و سپردن کرسی سازمان ملل به این نظام، حق افغان ها است.»

امارت اسلامی سهیل شاهین، رئیس دفتر سیاسی در قطر را برای کرسی افغانستان در سازمان ملل معرفی کرده؛ اما هنوزهم از سوی سازمان ملل پذیرفته نشده است.

حق عضویت افغانستان در سازمان ملل متحد سالانه حدود ۲۰۰ هزار دالر امریکایی می‌شود که قبلا از سوی وزارت امور خارجه حکومت پیشین داده می‌شد.

منبع: شمشاد نیوز

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x