انفجار و انتحار در کشور؛ در بیش از یک ماه ۹۰ تن کشته و ۲۲۱ تن زخمی شده اند

باشندگان کابل، هنوز حمله‌ی مرگ‌بار بر مرکز آموزشی کاج را از یاد نبرده اند که صبح دیروز، با صدای انفجار دیگری از جا تکان خوردند. خالد زدران، سخن‌گوی فرماندهی امنیه‌ی کابل، وقوع انفجاری در مربوطات حوزه‌ی دوم امنیتی شهر کابل را تأیید می‌کند؛ اما می‌گوید که این انفجار تلفاتی در پی نداشته است. به گفته‌ی آقای زدران، انفجار ناشی از مواد جاسازی‌شده‌ی کنارجاده‌ای بوده است.

صبح روز جمعه نیز، مرکز آموزشی کاج در غرب کابل هدف حمله‌ی انتحاری قرار گرفته بود که تلفات درشتی بر جا گذاشت. دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، روز گذشته در تویترش نوشته که تلفات حمله بر مرکز آموزشی کاج در منطقه‌ی هزاره‌نشین غرب کابل، به ۵۳ کشته و ۱۱۰ زخمی رسیده است.

در همین حال، بر اساس گزارش‌ رسانه‌ها، در ده رویداد انتحاری و انفجاری در بیش‌تر از یک ماه پسین در ولایت‌های بدخشان، تخار، بلخ، هرات، ننگرهار و کابل، ۹۰ تن کشته شده و ۲۲۱ تن دیگر زخم برداشته اند.

قابل یادآوری‌ است که این رقم، شمار کلی رویدادهایی نیست که در سراسر افغانستان رخ داده؛ بل این تنها رویدادهایی است که در رسانه‌ها همگانی و از سوی سلام‌وطندار نیز پوشش داده شده است.

با این حال، شماری از آگاهان مسائل نظامی افغانستان با نگرانی از افزایش ناامنی در این کشور، به سلام‌وطندار می‌گویند که نهادهای امنیتی در کشف چنین حمله‌هایی، دچار ضعف استخباراتی اند.

صادق شینواری، آگاه مسائل نظامی، می‌گوید: «در چند انفجار که در کشور رخ داده، نشان می‌دهد که نهادهای امنیتی در تأمین امنیت ضعف استخباراتی و کشفی دارند.»

از سویی هم، بسم‌الله حبیب، معاون سخن‌گوی وزارت داخله، می‌گوید که نیروهای امنیتی برای تأمین هرچه ‌بیش‌تر امنیت، کوشش می‌کنند. «دشمنان در کمین هستند، هر لحظه از خلاها استفاده می‌کنند و نیروهای امنیتی در پی بازداشت آنان هستند. ما برای تأمین امنیت بیش‌تر تلاش می‌کنیم.»

این در حالی است که سازمان عفو بین‌الملل بر اساس گزارش‌های یوناما، گفته که از ۱۵ آگست ۲۰۲۱ تا ۱۵ جون ۲۰۲۲، در یک سالی که امارت اسلامی بر افغانستان حاکم شده، ۲ هزار و ۱۰۶ رویداد مختلف در این کشور رخ داده که ۷۰۰ کشته و یک هزار و ۴۰۶ زخمی بر جای گذاشته است.

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x