تبادل زندانیان مابین طالبان و آمریکا می‌تواند به تعاملات بیشتر واشنگتن و کابل منجر شود

در ۲۱ جنوری، ایالات متحده با طالبان توافق تبادل زندانیانی را انجام داد که در آن دو شهروند آمریکایی در مقابل یکی از اعضای طالبان که در سال ۲۰۰۸ به اتهام تروریسم و قاچاق مواد مخدر محکوم شده بود، مبادله شدند. رایان کربت و ویلیام مک‌کنتی، شهروندان آمریکایی، در ازای خان محمد که در زندان فدرال در کالیفرنیا حبس ابد خود را می‌گذراند، آزاد شدند.

گزارش شده است که این توافق تبادل زندانیان پس از دو سال مذاکره نهایی شد. در جریان این مذاکرات، طالبان پیشنهادات متعددی را که شامل آزادی شهروندان آمریکایی جورج گلزمن و محمود حبیبی در ازای آزادی محمد رحیم، یکی از معدود زندانیان افغان باقی‌مانده در گوانتانامو نیز بود، رد کرد. با این حال، دو طرف توافق کردند که این معامله را انجام دهند.

این توافق توسط دولت پیشین بایدن و با میانجی‌گری قطر انجام شد. قطر میزبان چندین دور مذاکره بین طالبان و واشنگتن بود و همچنین برای انتقال شهروندان آمریکایی از افغانستان کمک‌های لجستیکی ارائه داد. به همین ترتیب، خان محمد توسط مقامات آمریکایی از ایالات متحده به دوحه منتقل شد.

وزارت امور خارجه طالبان در بیانیه‌ای اعلام کرد که تبادل زندانیان پس از «مذاکرات گسترده و سازنده بین امارت اسلامی افغانستان و ایالات متحده آمریکا» انجام شده است. این وزارتخانه افزود: «امارت اسلامی افغانستان این تبادل را به‌عنوان نمونه‌ای خوب از حل مسائل از طریق گفتگو می‌داند و به‌ویژه از دولت برادر قطر به‌خاطر نقش مؤثرش در این زمینه تشکر می‌کند.»

حاکمان فعلی افغانستان همچنین این تبادل را فرصتی برای توسعه روابط با ایالات متحده می‌بینند. در این راستا، وزارت امور خارجه طالبان اعلام کرد: «امارت اسلامی گام‌های مثبت ایالات متحده را که به عادی‌سازی و گسترش روابط بین دو کشور کمک می‌کند، به‌طور مثبت ارزیابی می‌کند.» با این حال، هیچ نشانه قطعی از بهبود روابط بین دو طرف وجود ندارد.

توجه به زمان‌بندی این توافق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. دولت بایدن این توافق را در پایان دوره خود درست قبل از انتقال قدرت به دونالد ترامپ به نتیجه رساند. شایان ذکر است که اولین دولت ترامپ توافقنامه دوحه با طالبان را در کابل امضا کرد که در نهایت پس از ۲۰ سال جنگ در افغانستان، طالبان را به قدرت بازگرداند. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی دوره ریاست‌جمهوری بایدن، این طرح را با مایک والتز، مشاور امنیت ملی ترامپ، در میان گذاشت. به گفته یک مقام ناشناس دولت بایدن، «دولت ترامپ با این توافق موافق بود. آنها این را تأیید کردند و مخالفتی نکردند.»

در مقابل، یک مقام ناشناس دولت ترامپ به شبکه سی‌ان‌ان گفت: «در حالی که ما این توافقی را که دولت بایدن در پایان انجام داد، انجام نمی‌دادیم، اما همیشه خوشحالیم که دو آمریکایی به خانه بازگشته‌اند.»

با وجود مخالفت دولت ترامپ با تأیید این توافق، به نظر می‌رسد دولت جدید ایالات متحده تلاش می‌کند توافق‌های بیشتری از این دست انجام دهد. برایان هیوز، سخنگوی جدید شورای امنیت ملی، گفت: «دولت ترامپ همچنان خواستار آزادی همه آمریکایی‌هایی است که توسط طالبان نگهداری می‌شوند، به‌ویژه با توجه به میلیاردها دالری که آنها در سال‌های اخیر از کمک‌های آمریکا دریافت کرده‌اند.»

طالبان نه‌تنها به‌خاطر این توافق که یکی از اعضای خود را آزاد کرده‌اند، خوشحال هستند، بلکه به‌خاطر دولت جدید در واشنگتن که معتقدند بیشتر مایل به همکاری با دولت طالبان خواهد بود نیز احساس رضایت می‌کنند. عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت خارجه طالبان، اندکی پس از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری در ماه نوامبر اعلام کرد که دولت وی در کابل امیدوار است که دولت ترامپ «گام‌های واقع‌بینانه‌ای برای پیشرفت ملموس در روابط بین دو کشور بردارد و هر دو ملت بتوانند فصل جدیدی از روابط را باز کنند.»

به نظر می‌رسد دولت ترامپ بیشتر به‌طور مستقیم با طالبان در افغانستان تعامل خواهد کرد. یک روز قبل از مراسم تحلیف وی، ترامپ اعلام کرد که واشنگتن کمک‌های بشردوستانه خود به افغانستان را قطع خواهد کرد اگر طالبان تجهیزات نظامی مصادره‌شده آمریکا را بازنگرداند. ترامپ گفت: «آنها (دولت بایدن) میلیاردها دالر به طالبان و بخش بزرگی از تجهیزات نظامی ما را به دشمن دادند.»

با توجه به جاه‌طلبی‌های دولت ترامپ برای آزادی بیشتر شهروندان آمریکایی از بازداشتگاه های طالبان و بازپس‌گیری تجهیزات نظامی آمریکا، این موضوع نشان‌دهنده گفتگوهای بیشتری بین ایالات متحده و طالبان خواهد بود. با این حال، اظهارات ترامپ تاکنون به مسائل اساسی که مانع از تعامل طالبان و ایالات متحده در دوران بایدن بود، مانند حقوق زنان و نبود حکمرانی فراگیر، نپرداخته است.

نوشته ای از نشریه دیپلمات

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x