“تروریست ها به نام اسلام، افغانستان را نابود کرده اند!”

سال ها رنج و قربانی شدن افغانستان در میان کشورهای مسلمان نشان می دهد که کشورها و ملت ها صرف نظر از اینکه دین مشترکی دارند اساسا واقع گرا هستند و در تلاشند تا منافع خود را در سیستم بین المللی پیش ببرند.

به عبارت دیگر کشورهای مسلمان خود را عضو یک جامعه فوق ملی که در اسلام به عنوان “امت” شناخته می شود نمی دانند!

همانطور که رئیس جمهور افغانستان اشرف غنی غالبا می گوید: “اسلام همیشه در افغانستان فراگیر و پر بازتاب بوده، به عنوان دین اعتدال بوده نه خشونت آمیز!” بر این اساس، مردم افغانستان آموزه های واقعی اسلام را به عنوان دین سازگاری می دانند که عدالت اجتماعی، صلح، یکرنگی و همزیستی در بین بشریت را ترویج می کند.

قبل از حمله خشونت آمیز و اشغال کشورشان توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق، افراد بی بضاعت و در عین حال فداکار مذهبی افغانستان از نحوه زندگی خود راضی بودند و در مواجهه با بسیاری از مشکلات جهاد بیشتری را انجام می دادند.

مردم افغانستان فقط برای حفظ صلح و ثبات در کشور خود و اهداف دفاعی به جهاد متوسل شده اند. نمونه بارز مقاومت جمعی آنها در برابر نیروهای متجاوز و اشغالگر اتحاد جماهیر شوروی سابق بود.

در حقیقت با خون مردم افغانستان و ویرانی های نابسامان کشورشان بود که اتحاد جماهیر شوروی سابق تسلیم شد و نیروهای خود را از افغانستان بیرون کشید. افغان ها به جهاد دفاعی در برابر نیروهای متجاوز شوروی اعتقاد داشتند و برای پیروزی می جنگیدند و این امر نقش مهمی در فروپاشی تروریسم داشت!

افغانها با افتخار از کشور خود دفاع کردند و به نگرانی های جهان اسلام در مورد آنچه برخی از کشورهای مسلمان با عنوان “اسلام در معرض خطر است” پاسخ دادند.

بعد از خسارات فاجعه بار جنگ، مردم افغانستان طبیعتا انتظار داشتند كه امت اسلام قدم به جلو بگذارد و نقش خود را از طریق جهاد بیشتر برای ثبات و بازسازی افغانستان پس از جنگ انجام دهد.

اما این دولتهای اسلامی برعكس عمل كردند.  طالبان ایجاد شد و آنرا یک جنبش اسلامی نامیدند! افغان ها که خسته از جنگ بودند به ناچار طالبان را پذیرفتند!

پس از یازده سپتمبر و از دست رفتن قدرت طالبان، تحولات مثبتی در زمینه ای مختلف در افغانستان ایجاد شد! 

اما این دستاوردهای بسیار تحول گرا که جان هزاران سرباز بین المللی و بیش از سیصد هزار افغان را در طی سال های گذشته گرفته است، همچنان در معرض تهدید است! 

طالبان مجددا بدنبال تحکیم قدرت در افغانستان هستند و دولت افغانستان در تلاش برای متقاعد کردن ذینفعان اصلی منطقه برای پایان دادن به رنج مردم افغانستان است. 

با وجود تلاش های بی امان افغانستان برای ایجاد صلح، مردم افغانستان دست از مبارزه عادلانه و جهاد مستمر خود در برابر متجاوزان برنخواهند داشت.

از آنجا که مردم افغانستان سالها از کشور و دستاوردهای سخت خود فاع کرده اند، در ادامه همکاری با جامعه بین المللی، آنها همچنان به گسترش دوستی صادقانه با همسایگان مسلمان خود ادامه خواهند داد.

زیرا این تنها صلح است که منطقه را قادر می سازد تا با موفقیت و همزیستی بپردازند.
(دیپلمات)
۲۰۱۵/۲۹/۵

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x