جرگه خواستار امن و حقوق در پشتونخوا؛ چه سودی برای ما دارد؟

جرگه ملی چهار روزه در بانو، پختونخوا، از ۱۱ تا ۱۴ مارس برگزار شد. پنج هزار نفر به شمول زنان به این جرگه دعوت شدند تا علیه تروریسم صحبت کنند. آنها از پاکستان خواستند تا یک کمیسیون حقیقت یاب در مورد جنگ پختونخوا که دهه هاست ادامه دارد، تشکیل دهد. به گفته جرگه، آتش دیگری به نام تروریسم در افغانستان شعله ور شده است. صلح و ثبات نه تنها در پختونخوا بلکه در افغانستان نیز مورد بحث قرار گرفت.

پشتونخوا بیش از هر صوبه دیگری در نقشه فعلی پاکستان، امتداد خط دیورند را پوشش می دهد. پشتون های ساکن آنجا دولت پاکستان را متهم می کنند که به طور سیستماتیک اول تروریست های خارجی را به داخل این منطقه نفوذ داده و به تدریج راه را برای تروریسم در کشور باز کرده است. این تروریسم برای چندین هدف در اینجا پخش شده است.

اول این که از پشتون ها در مواقع لزوم علیه هند یا به نام استقلال کشمیر استفاده شود. تروریسم و   تعبیر خشونت آمیز مذهب بهترین ابزاری است که تاکنون برای این منظور استفاده شده است. ثانیاً، پشتونخوا از آغاز جنگ علیه روس ها در افغانستان هیزم آتش بو و هست. مجاهدین از آنجا به خوست، ننگرهار و قندهار رفتند و در آنجا با روسها و سپس با داکتر نجیب جنگیدند.

این امر افغانستان را درگیر جنگ کرد و به دولت پاکستان فرصت های بسیاری داد: مسئله خط دیورند تقریباً فراموش شد، پشتون های ساکن آنجا با هم درگیر شدند و فریاد استقلال که با تشکیل پاکستان بلند شده بود، خاموش ماند. پاکستان که برای منافع اقتصادی خود به دنبال افغانستان ضعیف است، تروریسم را ارزان ترین و بهترین روش برای کنترل منطقه می داند.

آنها با این جرگه می خواهند به ملت خود، دولت پاکستان و جهان نشان دهند که تروریسم و   افراط گرایی یک پدیده وارداتی در این سرزمین است و از با این کار دولت پاکستان می خواهد افغانستان را از طریق افراط گرایی بی ثبات کند، و این کشور را ناامن کند کاری که در 40 سال گذشته انجام داده است.

تصمیم این جرگه بر این بود که سیم خاردار خط دیورند را رد کند، زیرا یک ملت را دو نیم کرده، قبایل، خانواده ها و طوایف را دچار اختلافات کرده است. وقتی آگاهی ملی بیدار شود و از صفا و صمیمیت صحبت شود. بنابراین طبیعی است که از خشونت جلوگیری می شود.

محمود خان اچکزی در مصاحبه ای در حاشیه جرگه به   مقامات کنونی افغانستان گفت که حکومت های قهری دوام چندانی ندارند. آنها (حزب ملی عوامی، همان حزبی که این مجلس را رهبری می کند) بر این عقیده اند که تنها راه صلح و ثبات در افغانستان برگزاری انتخابات است، زیرا انتخابات یک فرمت بین المللی پذیرفته شده حکومتداری است.

افغانستان هفت ماه دموکراسی را که یک شکل پذیرفته شده از حکومت است، از دست داده است. سیستم جدید توسط جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است، به طوری که گرسنگی بر خاک افغانستان حاکم است و بر اساس گزارش ها، تنها پنج درصد از مردم امنیت غذایی دارند. بیش از یک میلیون کودک دچار سوء تغذیه هستند. جرگه نیز از این امر ابراز تأسف کرده است.

واکنش حاکمان کنونی افغانستان به این جرگه چه خواهد بود؟ با وجود همه چالش‌ها در نظام جمهوری، روابط با پشتون‌ها در آن سوی مرز وجود داشت. اما از زمان سقوط کابل، روابط قطع شده و حتی در ماه فوریه اجازه اعتراض در حمایت از جنبش نجات پشتون داده نشد.

بلند کردن صدای دموکراسی در افغانستان یک چیز مثبت است. امنیت و ناامنی منطقه بر کل منطقه تاثیر خواهد گذاشت و اگر هسته های تروریستی در پشتونخوا که به گفته شرکت کنندگان، دولت پاکستان در آنجا مستقر کرده است، خشک شوند. بنابراین افغانستان در آینده ناامن نخواهد بود.

(۸صبح)
۲۰۲۲/۰۳/۱۴