حمله به پکتیکا؛ نمایش ناهماهنگی نهاد نظامی و سیاسی پاکستان

طی هفته اخیر، روابط بین افغانستان و پاکستان با چالش‌های جدی مواجه شده است. بمباران اخیر ارتش پاکستان در مناطقی از ولایت پکتیا، تنش‌های موجود را به اوج خود رسانده است.

این حملات، که همزمان با سفر محمد صادق، فرستاده ویژه پاکستان برای افغانستان، به کابل انجام شد، نشان‌دهنده وجود مشکلاتی بین ارتش و دولت مدنی پاکستان است.

محمد صادق در دیدار با شهباز شریف، نخست‌وزیر پاکستان، گزارشی از سفر خود به کابل و وضعیت کنونی روابط دوجانبه ارائه کرد. او به نخست‌وزیر پاکستان اطلاع داد که در این سفر، با مقامات ارشد طالبان گفتگو کرده و تلاش کرده است تا نگرانی‌های دو طرف را در زمینه‌های مختلف بررسی کند.

این دیدار به نوعی نشان‌دهنده اراده دولت پاکستان برای بهبود روابط با کابل بود، اما همزمان با این تلاش‌ها، بمباران‌های نظامی ارتش پاکستان در خاک افغانستان، به شدت بر روند مذاکرات تأثیر گذاشت.

بمباران‌های ارتش پاکستان در پکتیکا، نه تنها موجب افزایش تنش‌ها بین دو کشور شد، بلکه باعث شد که محمد صادق و هیئت همراه او به طور ناگهانی و شتاب‌زده افغانستان را ترک کنند.

این اقدام نظامی نه تنها بر روند مذاکرات تأثیر منفی گذاشت، بلکه نشان‌دهنده یک عدم هماهنگی میان نهادهای نظامی و سیاسی در پاکستان است. این وضعیت می‌تواند به تضعیف اعتبار دولت پاکستان در عرصه بین‌المللی و همچنین در میان شهروندان این کشور منجر شود.

دولت پاکستان اکنون در تلاش است تا صدمات ناشی از این بمباران‌ها را در روابط با دولت افغانستان کاهش دهد. گفته می شود که شهباز شریف در دیدار با محمد صادق بر لزوم حفظ روابط دوستانه و همکاری‌های دوجانبه تأکید کرده است و خواستار اقداماتی شده که بتواند به ترمیم روابط آسیب‌دیده کمک کند. این تلاش‌ها نشان‌دهنده اراده دولت پاکستان برای جلوگیری از تشدید تنش‌ها و حفظ ثبات در منطقه است.

در واکنش به این بمباران‌ها، وزارت خارجه حکومت طالبان نیز بیانیه‌ای صادر کرد و این اقدامات را به عنوان تلاشی عمدی برای تضعیف اعتماد و ایجاد تنش در روابط دو کشور تلقی کرد. طالبان همچنین به این نکته اشاره کرد که در حالی که نمایندگان دولت پاکستان در حال گفتگو با مقامات افغان بودند، نقض حریم هوایی افغانستان و شهادت غیرنظامیان به شدت نگران‌کننده است.

این واکنش‌ها نشان می‌دهد که کابل به شدت نگران تبعات این حملات و تأثیر آن بر روند مذاکرات و همکاری‌های دوجانبه است.

در این شرایط، دیپلماسی و گفت‌وگوهای سازنده میان دو کشور می‌تواند به کاهش تنش‌ها و بهبود روابط کمک کند. به همین دلیل، دولت پاکستان باید به سرعت اقداماتی را برای ترمیم روابط با افغانستان انجام دهد و از هرگونه اقدام نظامی که ممکن است به تشدید تنش‌ها منجر شود، خودداری کند. همچنین، ضروری است که دو کشور به ایجاد کانال‌های ارتباطی مؤثر برای حل و فصل اختلافات و نگرانی‌ها بپردازند تا از بروز بحران‌های بیشتر جلوگیری شود.

در نهایت، توجه به منافع مشترک و نیاز به همکاری در زمینه‌های اقتصادی، امنیتی و اجتماعی می‌تواند به تقویت روابط دو کشور کمک کند. این امر نه تنها به نفع افغانستان و پاکستان خواهد بود، بلکه می‌تواند به ثبات و امنیت کلی منطقه نیز کمک کند. در این راستا، هر دو طرف باید به دنبال راهکارهای دیپلماتیک و سازنده باشند تا از بروز تنش‌های جدید جلوگیری کنند و به یک همکاری پایدار دست یابند.

مطلبی از تسنیم / افغانستان

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x