توافق صلح احتمالی افغانستان، که مستلزم خروج تعداد قابل توجهی از نیروهای خارجی در ازای تضمین های امنیتی توسط طالبان، در حالی که این کشور در یک چهارراه مهم با آینده ای نه چندان درخشان، قرار گرفته است.
تشدید خشنوت ها ادامه دارد، گروه های شورشی نسبت به سال ۲۰۰۱ بیش از هر زمانی بر وسعت قلمرو خود افزوده اند.
نماینده ویژه آمریكا، زلمی خلیلزاد، اول سپتامبر را برای توافق صلح تعیین كرده است و بسیاری از افغان ها به واقع از آینده خود نگران هستند.
در حالی که از زمان سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱، دستاوردهای شکننده‌ای حاصل شده است، این کشور با تهدیدهای خطرناک اقتصادی، امنیتی و سیاسی روبرو می باشد.
بزرگترین چالش ممکن است تهدید امنیتی داخلی از سوی شبه نظامیان طالب باشد، با وجود هرگونه وعده ای که می توانند بدهند.
از لحاظ اقتصادی، خبرهای خوبی به گوش نمی رسد. بازسازی روند کندی را پشت سر می گذارد. بیکاری میان جوانان گسترش پیدا کرده است و میلیون ها نفر به ایران، پاکستان و کشورهای اروپایی گریخته اند.
اما خوش بینی هایی هم وجود دارد. ابتدا، مسئله دموکراسی است که میتوان به عنوان نمونه به انتخابات پیشین و آینده اشاره نمود.
دستاورد دیگر شامل عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهان و اقدامات گسترده برای احیای پیوندهای اقتصادی با جهان خارج می باشد.
در همین حال، تعداد بیشتری از کودکان (به ویژه دختران) در مکاتب شمولیت یافته اند، حقوق زنان به رسمیت شناخته شده است، و تکنالوژی هایی مانند انترنت و موبایل در سرتاسر کشور گسترش یافته است.
با این وجود، اگر این دستاوردهای شکننده هم مورد حمایت قرار نگیرد، افغانستان دوباره به کشوری بی ثبات از لحاظ سیاسی، اقتصادی و امنیتی تبدیل خواهد شد.
(عرب نیوز)
۲۰۱۹/۱۰/۸
