همکاری های ترانزیتی و تجاری باید به عنوان یک فرهنگ میان کشور های همسایه نهادینه شود

راهکار های پایدار ترانزیتی و همکاری های تجاری است که میتواند ممد رونق تجارت و اقتصاد میان کشور های منطقه باشد. با آن که تعهد برای گسترش همکاری های ترانزیتی و تجاری میان کشور های منطقه با گذشت هر روز تازه تر میشود و امید برای چنین همکاری ها بیشتر میگردد مگر باز هم مواردی به چشم میخورد که نشان میدهد این گونه همکاری ها پایدار نیستند و بیشتر مقطعی می باشند.

درست ده روز قبل از امروز منابع در اتاق تجارت و سرمایه‌گذاری افغانستان اعلام داشتند که اسلام‌آباد لایحه‌ یی را تصویب کرده است که بربنیاد آن در ترانزیت افغانستان سهولت ایجاد خواهد شد. بربنیاد این لایحه، افغانستان می‌تواند کانتینرهای کالاهای تجاری خود را در بندرهای پاکستان تبدیل کند که این کار هزینه انتقال کالاها را کاهش می‌دهد و تجار وادار به پرداخت جریمه نخواهند شد.

اما رسانه های پاکستانی امروز گزارش دادند که آن کشور اخیراً در یک اقدام دیگر تعرفه واردات میوه از افغانستان را افزایش داده است،شماری از تاجران پاکستانی به رسانه‌های این کشور گفته اند که از زمان وضع تعرفه نظارتی ۴۹ درصدی بر آنان، ورود میوه‌های تازه و خشک از افغانستان ۷۰ درصد کاهش‌یافته است.

این نشان میدهد که افغانستان در مسیر ترانزیت جنوبی همیشه دچار مشکل است در حالی دیگران برای تجارت میان آسیای میانه و آسیای جنوبی از مسیر ترانزیتی افغانستان خوشحال اند. با توجه به اهمیت روز افزون مسئله تجارت و ترانزیت و این که اقتصاد و تجارت دیگر نمیتواند سیاسی باشد هنوز هم موانع و مشکلات متعددی فرا راه این مسئله وجود دارد و این یک نیاز جدی است که افغانستان راه های بدیل ترانزیتی را مدنظر داشته باشد.

قبل از این افغانستان برای ایجاد مسیرهای ترانزیتی جدید، دو قرار داد برای استفاده از راه لاجورد و استفاده از بندر چابهار را امضا کرده است اما در عمل نتوانسته است از آن به گونۀ درست بهره ببرد زیرا نظام های گذشته در این خصوص با درایت عمل نکردند و مقدمات استفاده از این دو پروژه را به گونۀ مطلوب برابر نساختند اما امارت اسلامی به فکر راه های بدیل است و در نظر دارد که راه جدید تجاری با ایران را بسازد این راه در کنار راه “پل ابریشم” در ولایت نیمروز ساخته شود، مسئولین به این باور اند که با اعمار راه جدید، روند دادوستد بین افغانستان و ایران، سرعت می یابد همچنان کار بازسازی شاهراه کابل قندهار دیروز آٰغاز شد، شاهراه که مسیر عمده ترانزیتی میان افغانستان و پاکستان و افغانستان و ایران است.

رئیس اداره راه آهن هفته گذشته در سفری که به ازبکستان داشت اعلام کرد، این اداره و یک شرکت چینی برای انتقال کالاهای تجاری از چین به افغانستان از طریق قرغیزستان و ازبکستان به توافق رسیده‌اند که بر موجب انتقال کالاهای تجاری با قطار در ماه جاری آغاز می‌شود با این کار ممکن است شماری از تجار افغان به جای بندر کراچی از این مسیر استفاده کنند.

از دید آگاهان، هر قدر که برای تجارت و ترانزیت راه های بدیل جستجو گردد به همان پیمانه میتوان از وابستگی های ترانزیتی و تجاری رهایی یافت زیر با تلاش های زیادی که از سوی افغانستان انجام شد، بسا کشورها، مسئله ترانریت و تجارت را به عنوان حربه در برابر افغانستان به کار گرفتند و تلاش کردند از این طریق افغانستان را وابسته به خود نگهدارند.

چنین یک برخورد میتواند به جای رشد تجارت و همکاری های اقتصادی بی باوری به میان آورد، در حالی که امروز تقریبا تمام دنیا تجارت و ترانزیت را دور از مسایل سیاسی دنبال میکنند، حتی کشور هایی که با هم دید اختلافی دارند اجازه نمی دهند که دیدگاه اختلافی شان عامل برای کاهش همکاری های ترانزیتی و تجاری شود، امید این ایده و اندیشه در کشور های اطراف ما نیز به عنوان یک فرهنگ نهادینه شود و این فرهنگ را در خود رشد دهند.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
13 سال پیش در چنین روزی، جولیان آسانژ ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد نیروهای آمریکایی به سوی غیرنظامیان عراقی از جمله کودکان شلیک می‌کنند. اکنون او به دلیل انتشار آن با 175 سال زندان مواجه است.  
از ویتنام گرفته تا عراق، میلیون‌ها نفر در جنگ‌هایی که توسط سیاستمداران آغاز شده کشته شده‌اند. امروز لایحه‌ای را به تصویب رساندم که بر اساس آن پارلمان باید در این مورد پاسخگو باشد و اطمینان حاصل شود که هیچ سیاستمداری نمی‌تواند استرالیایی‌ها را دوباره به جنگ‌های نامشروع بفرستد. گروه های اصلی حاضر به پاسخگویی نشدند.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x