‏پایان یک توهم؛ قطع کمک‌های آمریکا و سرنوشت رسانه‌ها و نهادهای وابسته!

مساعدت مالی امارت اسلامی توسط آمریکا؛ جمله‌ای که از زمان روی‌کار آمدن امارت اسلامی تاکنون بارها از سوی‌ رسانه‌ها و مخالفین این نظام مطرح شده و بگونه‌ای آن‌را تنها سبب بقای نظام اسلامی در افغانستان می‌خوانند؛ حال آن‌که این نظام بعد از پیکار طولانی با آمریکا، همپیمانان و اجیران داخلی‌اش روی‌کار آمد.

بعد از انتصاب دانلد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا و قطع کمک‌های این کشور به اکثریت کشورها، نهادها و موسسات در بیرون از آمریکا، باری‌دیگر فرصتی برای مخالفین فراهم گشت تا با نشر پروپاگاندا امارت اسلامی را بخاطر قطع کمک‌های آمریکا دچار بحران اقتصادی بدانند؛ بگونه‌ای که ادعا نمودند امارت اسلامی قادر به پرداخت معاش‌های کارمندانش نیز نمی‌باشد؛ ادعای مضحکی‌که از سوی مولوی ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی امارت اسلامی به شدت رد شد.

سرانجام کمک‌های آمریکا به افغانستان به‌طور کامل قطع گردید، اما بر خلاف ادعای مخالفین نظام، نه حاکمیت در افغانستان با چالش روبرو شد و نه در معاشات و یا اجرای پروژه‌های کوچک و بزرگ کدام مشکلی ایجاد گردید؛ برخلاف زمان اشغال، چون اگر در طول بیست‌سال اشغال، حتی به‌مدت کم، ‌کمک‌های فراوان آمریکا و متحدانش به دولت دست‌نشانده‌ی‌شان قطع می‌گردید، یقینا بعد از تنها چندروز تمام دستگاه فرسوده جمهوریت از هم می‌پاشید.

قابل ذکر است، زمانی‌که ادعاهای دروغینی مبنی بر مساعدت آمریکا از امارت اسلامی و ارسال بسته‌های چهل میلیون دالری به حاکمیت در افغانستان مطرح گردید، آقای فطرت در رد این ادعا بیانیه‌ای منتشر کرد، بیانیه‌ای که در آن اظهار نموده بود که «امارت اسلامی هم می‌خواهد، امریکا این‌گونه هزینه‌هایش را زیر نام کمک قطع نماید، چراکه اگر به گونه‌ی دقیق تحلیل شود، امریکا، این پول را به نام افغانستان، دوباره برای انجام اهداف خود، هزینه کرده است و تلاش می‌کند تا از این طریق، بر امارت اسلامی پروپاگند شود.»

اکنون پس از آن‌که ترامپ روند انتقال کمک‌های خارجی از آمریکا را متوقف کرد، بودجه ماهانه‌ی صد هزار دالری آمو تلویزیون که از سوی وزارت امور خارجه‌ی آمریکا پرداخت می‌شد و آن را کمک به مردم افغانستان می‌نامیدند، نیز قطع شد؛ تلویزیونی که تنها هدف از فعالیت آن‌را می‌توان نشر و پخش پروپاگاندا علیه امارت اسلامی دانست.

جالب این‌جاست که از سوی دیگر، بخشی از کمک‌های مالی افغانستان اینترنشنال که تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه به افغانستان از سوی وزارت خارجه‌ی آمریکا پرداخت می‌شد نیز متوقف گردیده و این تلویزیون را با مشکلات مالی جدی مواجه نموده است؛ همان رسانه‌هایی که شب و روز پیرامون قطع کمک‌های آمریکا تبصره می‌نمودند و کارشناسان کارنابلدشان حاکمیت افغانستان را در صورت قطع کمک‌های آمریکا دچار چالش می‌دانستند.

این پایان ماجرا نیست بلکه طبق گزارشی که اداره نشراتی هندوکش منتشر نموده، در پی این تحریم‌ها، ایمیل‌های توقف کمک‌ها به تمام رسانه‌ها و نهادهای مدنی تحت نام حقوق بشر ارسال شده است؛ همان رسانه‌ها و نهادهایی‌که پس از سقوط جمهوری سابق، از سوی آمریکا حمایت مالی می‌شدند و در حال حاضر علیه دین، آزادی و آبادی افغانستان فعالیت‌های رسانه‌ای دارند.

شایان ذکر است که در این تحریم‌ها، نهادهای حقوق بشری و مدنی‌ای نیز شامل‌اند که در تخریب و تبلیغات منفی علیه افغانستان نقش داشته‌اند.

در نتیجه باید گفت که قطع این کمک‌ها طبق گفته‌های آقای فطرت نه‌تنها بر ضرر مردم افغانستان تمام نشد، بلکه پرده از رازهای پنهان بی‌شماری برداشت و آدرس واقعی ارسال این کمک‌ها را بر ملا نمود، تا جهانیان بدانند که آمریکا جز برای تامین منافع خود و مبارزه با اسلام و مسلمانان حتی یک سنت هم نمی‌پردازد، چه برسد به میلیون‌ها و میلیاردها دالر!

مطلبی از نشریه الاماره

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x