چرا خروج نیروهای امریکایی برای روسها خطرناک است؟

ده ها هزار کشته، صدها میلیارد دالر هزینه و آینده ای نامشخص برای یک منطقه جنگی – از اول ماه می، کشورهای ناتو به رهبری ایالات متحده نیروهای خود را از افغانستان خارج می کنند.

نیروهای غربی قرار است تا ۱۱ سپتمبر سال ۲۰۲۱، بیستمین سالگرد حمله به برج های دوقلو در نیایورک و پس از آن جنگ با تروریسم کشور را به طور کامل ترک کند. اما آمریکایی ها و متحدان آنها نتوانسته اند به هدف خود برای شکست طالبان دست پیدا کنند. 

رئیس جمهور جو بایدن خروج ارتش آمریكا از افغانستان و پایان طولانی ترین جنگ تاریخ آمریكا را در اواسط ماه آپریل اعلام كرد. وی تأکید کرد که هیچ شتابی رخ نخواهد داد و در صورت تلاش تروریستان برای حمله به قوای ائتلاف، با واکنش سخت مواجه خواهند شد. در مرحله بعدی، متحدان واشنگتن، به ویژه انگلیس، تمایل خود را برای ترک کشور اعلام کردند.

با این حال، ژنرال های امریکایی از ابتکار بایدن خیلی راضی به نظر نمی رسیدند. به گزارش وال استریت ژورنال، تعدادی از مقامات ارشد پنتاگون با عقب نشینی کامل نیروها مخالفت کردند. به طور خاص، رئیس فرماندهی مرکزی نیروهای مسلح ایالات متحده، ژنرال مک کنزی، ژنرال مارک میلی و فرمانده مأموریت ناتو در افغانستان، ژنرال آستین اسکات میلر، خواستار حداقل ۲۵۰۰ نیرو در افغانستان شده اند.

رسانه ها همچنین اطلاع دریافتند که وزیر دفاع نیز در جمع مخالفین است: لوید آستین به رئیس جمهور هشدار داده است که با خروج کامل نیروها، افغانستان با برخی بی ثباتی ها مواجه خواهد شد.

این در حالیست که وزارت امور خارجه روسیه نگرانی های خود را ابراز داشته است، تزریق میلیاردها دالر به ارتش، نیروهای پولیس و نیروهای ویژه افغانستان “در میان خاک ها گم شده است”. موضوعی که پنتاگون به خوبی از ان آگاه است.

ضمیر کابلوف، نماینده ویژه وزارت خارجه روسیه در امور افغانستان، از رهبران این گروه خواست که از تشدید حملات جلوگیری کنند. با این حال، به گفته بسیاری از کارشناسان، نمی توان از مشکلات جلوگیری کرد.

نیکیتا مندکوویچ، رئیس باشگاه تحلیلی اوراسیا به رادیو اسپوتنیک گفت: “از نظر تخنیکی، اگر خیلی عجله دارید، کاملاً امکان خروج نیروها از افغانستان در مدت زمان مشخص وجود دارد.” اما یک بحران امنیتی جدی در کشور وجود دارد اینکه قدرت فعلی رژیم رسمی کابل به پشتیبانی مسلحانه ایالات متحده و ناتو بستگی دارد. اگر این حمایت ها برداشته شود، حملات طالبان تشدید خواهد یافت. احتمال اینکه دولت فعلی طی یک سال کاملاً فروبپاشد، بسیار زیاد است. حتی اکنون که هنوز نیروهای نظامی خارج نشده اند، “طالبان” با موفقیت مناطق نفوذ خود را گسترش داده اند.

به گفته کارشناسان، روی کار آمدن طالبان، منطقه را به طرز چشمگیری افراطی خواهد کرد. این خطر وجود دارد که افراط گرایان در اینجا باقی نماند و سعی کنند کشورهای همسایه را به مدار نفوذ خود، از جمله جمهوری های آسیای مرکزی – متحدان روسیه، اضافه کنند. اگر یکی از آنها توسط تروریست ها مورد حمله قرار گیرد، مسکو، بر اساس تعهدات معاهده، مجبور به مداخله خواهد شد.

در پایان ماه آپریل، سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه در دیدار با همتای تاجیک خود، شیرعلی میرزا گفت که مسکو و دوشنبه به طور مشترک قصد دفع تهدیدات احتمالی از سوی افغانستان را دارند. به گفته وی، وضعیت کشور به شدت بی ثبات است.
ریا نووستی
۲۰۲۱/۱/۵

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x