نزدیک به ۳۶ سال پیش، در ۲۶ دلو سال ۱۳۶۷، ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی پس از نزدیک به نه سال کشتار، وحشت، جنایت و بربریت، با شکستی خفت بار و سرافکندگی از خاک مقدس افغانستان بیرون رانده شد. با این رویداد، زخم‌های ناشی از نزدیک به یک دهه درد و رنج افغان‌ها التیام یافت.
در طول نُه سال اشغال افغانستان، ارتش سرخ و دست نشاندگان آن در این کشور، ظلم و بیدادگری را به اوج رساندند. صدها هزار افغان را به شهادت رساندند، میلیون‌ها نفر را زخمی و بسیاری را برای همیشه معلول کردند، میلیون‌ها نفر را به مهاجرت واداشتند، و زیرساخت‌های عمومی کشور را به ویرانی کشاندند. مساجد، خانه‌ها، مدارس، مکاتب و تأسیسات عام‌المنفعه را تخریب کردند. در هر روستا و هر کوچه ای، خون بی گناهان را ریختند. هزاران افغان را با همکاری مزدوران خود به زندان‌ها انداختند، با وحشیانه ترین روش‌ها شکنجه کردند و سپس به شهادت رساندند.
نیروهای اشغالگر شوروی و مزدوران داخلی‌شان از قساوت و ستم خود چنان لذت می بردند که حتی گروه‌های بزرگی از افغان‌ها را زنده به گور کرده و با بولدیزرها رویشان خاک می‌ریختند. آن‌ها در اوج غرور و قدرت، چنان گمان می‌کردند که می‌توانند ارزش‌های اصیل افغان‌ها، دین، مذهب، فرهنگ و هویت آنان را نابود کرده و به جای آن، مفکوره ی منحط کمونیستی را تحمیل کنند.
اما ملت مسلمان و نستوه افغانستان، با وجود تمام این جنایات و وحشیگری ها، هرگز تسلیم نشد. دشمنان نتوانستند عزم آهنین افغان‌ها را درهم بشکنند یا آنان را به زندگی تحت اشغال وادار کنند. ملت افغانستان قربانی های فراوانی داد، اما در نهایت، اشغالگران را به زانو درآورد و آرزوهای شوروی را برای همیشه مدفون ساخت. این شکست نه تنها به پایان اشغال افغانستان انجامید، بلکه آغاز فروپاشی و تجزیه ی اتحاد جماهیر شوروی نیز شد.
درس عبرتی که نادیده گرفته شد
متأسفانه، سایر ابرقدرت‌ها از این شکست درس نگرفتند یا چنان در مستی قدرت غرق بودند که به آن توجهی نکردند. در نتیجه، امپراتوری دیگری، این بار به نام آمریکا، با لشکری از هم پیمانان جهانی خود، قدم در راه اشغال افغانستان گذاشت. در همان آغاز، به آنان هشدار داده شد که از سرنوشت شوروی درس بگیرند، اما آن‌ها با سرسختی و غرور این هشدارها را نادیده گرفتند.
در نهایت، این طاغوت مدرن نیز، پس از دو دهه جنایت و وحشیگری، به همان سرنوشت دچار شد. آمریکا و متحدانش، مانند شوروی، شکست خوردند و مجبور شدند با سرافکندگی و شرمساری افغانستان را ترک کنند. بدین ترتیب، افغانستان در طول کمتر از یک قرن، به گورستان سه امپراتوری بزرگ جهان تبدیل شد.
پیام این روز بزرگ برای همه
۱. برای قدرت‌های متجاوز:
۲۶ دلو درسی واضح برای تمامی قدرت‌های جهانی است که هیچ‌گاه نباید خیال اشغال افغانستان را در سر بپرورانند، زیرا سرنوشت‌شان مشخص و محتوم خواهد بود.
۲. برای افغان‌هایی که فریب وعده‌های بیگانگان را می‌خورند:
کسانی که هنوز هم به وعده‌ها و تعهدات بیگانگان دل خوش کرده و برای خوش خدمتی به آن‌ها آماده‌اند، باید بدانند که این خوش خدمتی‌ها بی‌نتیجه نخواهد ماند. هیچ نیروی خارجی برای همیشه در این سرزمین باقی نمی ماند، پس خود را خوار و رسوا نکنید و در برابر ملت خود قرار نگیرید.
۳. برای ملت افغانستان:
پیام بزرگ ۲۶ دلو برای ملت افغانستان این است که همیشه اتحاد و همبستگی خود را حفظ کنند و نگذارند که افراد فرصت طلب و دشمنان وطن، میان آنان تفرقه بیندازند. زیرا هر زمان که افغان‌ها در کنار هم ایستاده‌اند، امپراتوری‌های بزرگ در برابرشان زانو زده‌اند.
امروز که افغانستان به امنیت و آرامش دست یافته، زمان آن فرا رسیده که با همدلی و تلاش مشترک، کشور را به سوی آبادانی، پیشرفت و رفاه سوق دهیم و افغانستان را در تمام عرصه ها به کشوری قدرتمند و پیشرفته تبدیل کنیم.
مطلبی از نشریه هندوکش غږ
