دختران حقانی در راولپندی به کالج می روند، دختران متقی در اسلام آباد و کویته به کالج می روند، دختران مولوی کبیر به دانشگاه قرطبه در حیات آباد می روند، دختران سهیل شاهین در قطر طب… در آنجا نه فرهنگ افغانی و نه اسلامی وجود
آمریکا میگوید! به مبارزه پاکستان علیه تروریزم باور دارد!!! من میگویم! این بدان معنی است که به دزدان وظیفه پولیس را بدهید!!!!!
افغانستان مستعمره کسی نیست که در مورد دارایی هایش دیگران سر خود تصمیم بگیرند. دارایی های افغان ها توسط مقامات آمریکایی به زور گروگان گرفته شده است. هیچ دولتی حق تصمیم گیری مستقل در مورد ثروت ملت های دیگر را ندارد. با یک فرد ممکن
بینید چجوری بایدن کاملاً ما رو دور زده و خیانت کرده. ما الان نسبت به قبل از وقایع 11 سپتامبر، در خطر بسیار بزرگتری از بابت حملات سهمگین اسلامی قرار گرفتیم و این داستان به گردن رئیس جمهوری هست که داریم
تصمیم برای عقبنشینی به شیوهای که ایالات متحده انجام داد، پیامدهای جدی برای توانایی این کشور در جنگ با تروریسم داشته است
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروههایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جادههای غبارآلود، زیر پلها و در کناره رودخانه های آلوده کابل خوابیدهاند.
مجاهدین تحریک طالبان پاکستان نیز در این آزادی نیک و مبارک، جنگ بزرگ، فداکاری های تاریخی کردند.
دختری از پدرش سوال کرد که “چرا من را به مکتب نمی بری؟” جواب این سوال شاید فقط و فقط نزد امیرالمومنین طالبان باشد که به دستور وی تقریبا 360 روز دختران از مکتب منع شدند و حق خدا داده شان را از پیش شان
جوامع، خانواده ها و دختران همگی خواهان تحصیل دختران هستند. تحصیل دختران یک ارزش افغانستانی است!
واقعیت این است که جهان باید به جای ایجاد تقابل و مزاحمت، سیاست تعامل مثبت را انتخاب کند. این ملت که شاخ بسیار سینگین بزرگ ترین اشغال تاریخ معاصر را شکست و پیروز بیرون آمد؛ بناً با محدودیت های اقتصادی و سایر تحریمهای ظالمانه هرگز
مسئله احزاب سیاسی در نظام هایی اهمیت دارند که با رای مردم آمده باشند. وقتی گروهی حاکم باشد که هم در اپوزیسیون و هم در قدرت به زور حکومت می کند، بحث احزاب سیاسی بی فایده است. وقتی نظام مشروع وجود ندارد این بحث ها
