توییت

 به همه والیان، قضات، رهبران و مسئولان تاکید می‌کنم که درهای ادارات شما به روی مردم باز باشد و اگر این کار را نکنید، به خدا درهای رحمت به روی شما بسته خواهد شد. 

 کمیته امنیت ژورنالیست های افغانستان در تازه ترین گزارش خود مدعی شده است که مقام های طالبان در ولایت بدخشان اعلام کرده اند که هیچ رسانه و خبرگزاری ای اجازه انتشار خبر بر خلاف منافع حکومت طالبان را ندارد!

بر اساس گزارش یونیسف، تنها یک سوم معلمان افغانستان زن هستند که با توجه به تعداد بسیار پایین تر آنها در مناطق روستایی و تعداد اندک آنها در سطوح بالاتر تحصیلی،  تعداد معلم زن کافی برای کلاس های درس با تفکیک جنسیتی وجود ندارد!

مانند دهه ۱۹۹۰، سکوت مطلق در افغانستان در زمان طالبان آغاز شده است. با تعطیل شدن صدها رسانه و کشته شدن، شکنجه و فرار ژورنالیست ها، کشور کم کم در حال تبدیل شدن به سیاهچاله اطلاعاتی است!

طالبان برای دومین بار پس از بازگشت به قدرت، در گردهمایی در کابل، یاد بمب گذاران انتحاری خود را گرامی داشتند و از آنها تمجید کردند و بین خانواده های آنها پول نقد توزیع کردند!

“بخش بانکداری افغانستان در آستانه سقوط نیست. بلکه در حال حاضر کاملا نابود شده است. بانک های خصوصی سپرده صفر دارند، درآمد سود صفر است، بازیابی قرضه غیرممکن است، متخصصان و مدیران اجرایی و مالکان رفته اند و بانک مرکزی افغانستان تنها یک ماکت است.

فقر و بی ثباتی در افغانستان امروز به ما می گوید که قدرت های نرم و سخت شکست خورده اند. قدرت نرم به معنای استفاده از گرسنگی یک ملت به عنوان ابزار چانه زنی نیست. زمان اقدام سریع و رسیدگی به بحران انسانی رو به

 عمران خان، نخست وزیر پاکستان به مشاور امنیت ملی خود دستور داده تا از افغانستان بازدید کند و مذاکراتی در سطح هیات نمایندگان برگزار کند تا در زمینه های خاص که در آن پشتیبانی فوری ظرفیت سازی به افغان ها ارائه خواهد شد توافق حاصل

 سازمان ملل متحد برای حمایت از بانک‌های افغانستان خواهان اقدام فوری بوده و هشدار داده است که افزایش تعداد افرادی که قادر به بازپرداخت قرضه ها نیستند و همچنین کاهش سپرده‌ها و کمبود نقدینگی می‌تواند باعث سقوط سیستم مالی در چند ماه آینده شود!

مواظب پاکستانی ها باشید که در مورد افغانستان صحبت می کنند و هر چه می گویند با شک و تردید به ان نگاه کنید و ان را باور  نکنید. آنها  از حمله طالبان به افغانستان توسط طالبان به شدت حمایت می کنند.  اگر می خواهید

سازمان ملل متحد همچنان وضعیت افغانستان را “شرایط فاجعه بار و قحطی گونه” توصیف می کند. هر شفاخانه اطفالی که من رفتم مملو از کودکانی بود که از سوء تغذیه رنج می بردند!

“شاید تصور یک سیستم مراقبت‌های صحی «در حال فروپاشی» سخت باشد، اما می‌توانید هزینه‌ها و پیامدهای انسانی توقف کمک‌ها به افغانستان را در شفاخانه ها، در بدن‌های ظریف و شکننده کودکانی که از بیماری و سوءتغذیه رنج می‌برند، یا به سردخانه‌ها منتقل می‌کنند، ببینید.”