“از زمان تصرف طالبان، برخی مقامات منتخب ایالات متحده، تحلیلگران و ژورنالیست ها خواستار اقدامات قهری و تنبیهی علیه پاکستان شده اند. اما واقعیت این است که تمایل ایالات متحده برای حمایت لجستیکی پاکستانی برای فعالیتهای پس از خروج از افغانستان این امر را رد
“بر اساس یک نظرسنجی، ۵۵ درصد پاکستانی ها از حکومت طالبان در افغانستان راضی هستند. حال چند درصد آنها خواهان امارت اسلامی برای پاکستان هستند؟!”
“طالبان با سحر و جادو در صحرای رجستان قیام نکردند تا تحصیل دختران را ممنوع کنند، پیلوت را سر ببرند یا میراث فرهنگی را از بین ببرند. آنها از سوی پاکستان و از طرریق اجنسی هایی که به فرمانده ارتش پاکستان گزارش می دادند تحت
“طالبان نمی توانند بدون مشارکت معنادار زنان و دولت فراگیر افغانستان را اداره کنند. تنها راه پیش رو این است که هر زن و مرد با هم برای افغانستان بهتر همکاری کنند. پیشنهاد من به طالبان مذاکره با زنان و توافق بر مسیر همزیستی سیاسی
واقعا عجیب است که می بینیم جلسات سازمان ملل هنوز واقعیتی آشکار که مثل روز روشن است را نادیده می گیرند! حمایت سیستماتیک، بی رحمانه و بی وقفه و چند دهه ای پاکستان از گروه های تروریستی! بدون این تهاجم، هیچ بحران انسانی در افغانستان
آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا به روز دوشنبه گفت، وعده جدید ۶۴ میلیون دالری آمریکا به افغانستان طالبان را دور زده و مستقیما به سازمان های غیردولتی و نهادهای سازمان ملل متحد می رسد که به افغان های فقیر یاری می رسانند!
آیا افغانها در این قرن حق آزادی ندارند؟ چرا پاکستان اجازه دارد به ما حمله کند؟ چرا جهان چشم خود را بر فعالیت های تروریستی در افغانستان می بندد؟ چرا این اتفاقات در حال وقوع است؟ سوالات بسیار زیادی وجود دارد!
طالبان مراسم تحلیف دولت جدید خود در افغانستان را لغو کرد. طالبان می گوید که تین دولت کار خود را آغاز کرده است.
طالبان به منظور جلوگیری از “هدر دادن منابع و پول” تصمیم گرفتند مراسم تحلیف دولت موقت جدید خود در افغانستان را لغو کنند.
در تصمیمی حیرت انگیز، جو بایدن رئیس جمهور آمریکا در ۱۱ سپتمبر به مناسبت بیستمین سالگرد حملات تروریستی خطاب به ملت صحبت نخواهد کرد.
آمریکا با ۲/۳ تریلیون دالر خود در افغانستان در ۲۰ سال چه کرد؟ تعداد افغان هایی که در فقر زندگی می کنند دو برابر شده و مناطق زیر کشت کوکنار سه برابر شده است. بیش از یک سوم افغان ها غذا، نیمی آب آشامیدنی و
“واکنش بین المللی به بحران غم انگیز افغانستان نمی تواند تنها در مورد خارج کردن تعدادی از افراد در معرض خطر باشد. میلیون ها نفر بویژه زنان با آینده ای نامعلوم روبرو هستند. بیشتر آنها در داخل افغانستان خواهند ماند یا آواره خواهند شد!”
