در سرتاسر پایتخت افغانستان، شواهدی مبنی بر نابودی سریع اقتصاد این کشور در همه جا وجود دارد، از جمعیت کارکنان دولتی خشمگین بدون دستمزد که در بیرون بانک ها که نقدینگی آنها تمام شده منتظر هستند، تا کمپ های خیمه ای خانواده های آواره جنگی در پارک اصلی شهر، تا انبوهی از لوازم خانگی که در گوشه و کنار و مکان های خالی جمع شده اند!
در بازار خانواده های فقیر برای بدست آوردن پول، لوازم خانگی و سایر کالاهای خود را می فروشند. اقتصاد افغانستان در بن بست ناگهانی و خطرناکی قرار دارد! سیستم های مالی بین المللی نیز دسترسی به پول نقد و اعتبار را مسدود کردند!
مقامات طالبان تاکنون هیچ برنامه مشخصی برای مقابله با بحران اقتصادی پیش رو ارائه نداده اند و در عوض غرب را به دخالت در امور داخلی افغانستان متهم کرده اند!
گروه های کمک بین المللی به طور مداوم هشدار داده اند که افغانستان به سمت بحران بشردوستانه سراسری پیش می رود. آنها می گویند میلیون ها نفر در حال حاضر برای غذا به کمک های مالی وابسته هستند یا دیگر قادر به حفظ خانواده خود نیستند!
یان اگلند دبیرکل یک گروه امدادی از ناروی که مدتها در افغانستان فعالیت می کرد هفته گذشته به کابل سفر کرد و اقتصاد افغانستان را خارج از کنترل توصیف کرد!
از یک سو جامعه بین المللی منتظر است ببیند آیا مقامات طالبان به قوانین و مجازات های سخت مذهبی که در رژیم قبلی خود از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ اعمال می کردند باز می گردند یا خیر!
از سوی دیگر مقامات طالبان بارها فشارهای ناعادلانه خارجی را عامل اصلی وضعیت بد مردم افغانستان دانسته اند. آنها اصرار دارند که خواهان روابط خوب با جهان هستند اما منتقدان بین المللی را به مداخله غیرقابل قبول در ارزشهای دینی و فرهنگی افغانستان متهم می کنند!
همانطور که اوضاع وخیم تر می شود، گروه های امدادی تلاش می کنند تا با این وضعیت مقابله کنند. اگلند گفت اعضای سازمان ملل باید برای دستیابی به ثبات اقتصادی، تامین مالی خدمات عمومی و بازگرداندن جریان های نقدی به توافق چند جانبه دست یابند!
او راه های احتمالی مانند هدایت کمک ها از طریق صندوق های اعتماد سازمان ملل متحد را پیشنهاد کرد و افزود ما باید از مردم افغانستان در هر شرایطی حمایت کنیم!
واشنگتن پست
۲۰۲۱/۴/۱۰
