در پی گسترش دوباره‌ی آفت ملخ های مراکشی در شمال افغانستان برای دومین سال پیاپی، کشور با تهدیدی جدی برای امنیت غذایی، تولید گندم، پوشش گیاهی چراگاه ها و اقتصاد روستایی روبرو شده است. این آفت در گذشته نیز در سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۰۱ خسارات سنگینی به کشاورزی افغانستان وارد کرده بود و امسال نیز در صورت عدم مهار به موقع، می‌تواند بار دیگر ویرانگر ظاهر شود.
مناطقی چون قندوز، تخار، بغلان، بلخ و سمنگان به‌عنوان قلب تولید گندم افغانستان، بیشترین آسیب را متحمل شده اند. وضعیت آب و هوایی از جمله بارندگی های پراکنده و دمای پایین در ماه های اخیر، تا حدی روند شیوع را کند کرده، اما این تهدید همچنان پابرجاست. سازمان خوراکه و زراعت ملل متحد با همکاری وزارت زراعت افغانستان، ۱۷۰۰۰ هکتار زمین آلوده را سم‌پاشی کرده و اقدامات پیشگیرانه‌ی مکانیکی (غیرشیمیایی) را در سطح جامعه گسترش داده است.
از جمله تلاش‌های مهم این سازمان می‌توان به آموزش ۶۵ کارمند تخنیکی، اجرای سروی های دقیق تخم های ملخ، همکاری با جوامع محلی، و بسیج منابع برای شناسایی کانون‌های آلودگی اشاره کرد. علاوه بر این، کمک هایی چون خوراک دام، بذر و پول نقد برای حمایت از کشاورزان آسیب‌دیده نیز توزیع شده است.
تهدید ملخ ها نه‌تنها بعد ملی بلکه ابعاد منطقه‌ای نیز دارد. عبور ملخ‌ها از مرز تاجیکستان به افغانستان و نبود همکاری مؤثر بین دو کشور، خطر گسترش آلودگی را دوچندان کرده است. همکاری منطقه‌ای و استفاده از سیستم‌های نظارت خودکار و سیستم اطلاعات جغرافیایی در این زمینه بسیار حیاتی است.
در شرایطی که بیش از ۸۰٪ مردم افغانستان به زراعت وابسته‌اند و یک‌سوم جمعیت دچار ناامنی غذایی‌اند، مقابله با آفت ملخ تنها یک اقدام محیط‌زیستی نیست، بلکه ضرورتی امنیتی و انسانی است. مقابله موفق با این بحران مستلزم تلفیق اقدامات فوری، حمایت های بین المللی و ایجاد توانمندی های بلندمدت در داخل کشور است.
