سالگرد توافقنامه دوحه؛ سال پر از خونریزی و سیاست‌ورزی در افغانستان

از مراسم پرطمطراق امضای توافقنامه صلح آمریکا و طالبان بین ملا برادر، معاون گروه طالبان و زلمی خلیلزاد، فرستاده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان، که در ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ جلو چشمان وزیران خارجه، دیپلمات‌ها و جامعه جهانی در دوحه برگزار شد، درست یک سال گذشت. در این مدت هرچند طالبان و آمریکا علیه یکدیگر دست به ماشه نشدند، اما مردم افغانستان همچنان از صلح و آرامش فاصله زیادی دارند.

امروز بار دیگر سراج‌الدین حقانی، رئیس شبکه حقانی، تهدید ‌کرد که جنگ طالبان پایان نیافته و درجه بالاتری ازخشونت در انتظار مردم افغانستان است.

محور اساسی توافقنامه صلح دوحه که انتظار می‌رفت هدف نهایی آن هموار کردن راه دستیابی به توافقی سیاسی برای پایان خشونت در افغانستان باشد، حول این مسئله است: پیمان صلح طالبان را به قطع رابطه با تروریسم، کاهش خشونت و گفت‌وگوهای معنادار با دولت افغانستان متعهد کند.

از سوی دیگر، آمریکا تعهد کرده بود که در صورت اجرایی شدن تعهدات طالبان، پنج هزار زندانی طالبان را آزاد، نام رهبران طالبان را از فهرست سیاه سازمان ملل متحد حذف و نیروهایش را ظرف ۱۴ ماه پس از امضای توافقنامه صلح یعنی تا ماه می سال ۲۰۲۱ از افغانستان خارج کند. اما این تعهدات به برآورده شدن قول و قرارهای طالبان مشروط است.

هرچند در سال گذشته هیچ سرباز آمریکایی کشته نشد و هیچ عملیاتی علیه آمریکایی‌ها انجام نگرفت، گزارش تازه‌ سازمان ملل متحد که اوضاع افغانستان در سال ۲۰۲۰ را بررسی کرده، حاکی از آن است که سطح خشونت در این کشور همچنان بسیار بالا است.

بنابراین، با وجود ادعای طالبان که از حملات انتحاری، انجام عملیات به مراکز ولایات و پایگاه‌‌های نظامی خودداری کرده و سطح خشونت را کاهش داده است، واقعیت این است که سال بعد از امضای توافقنامه صلح با سال‌های خشونت‌بار دیگر، تفاوت زیادی نداشته است.

در مورد قطع رابطه طالبان با القاعده نیز گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد که هیچ اقدامی در این راستا صورت نگرفته است. 

در مورد تعهد سوم گروه طالبان به گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی نیز، چنان چه بارها گزارش شد، هیچ پیشرفتی صورت نگرفته و این گفت‌‌وگوها ماه‌ها است به بن‌بست رسیده و تازه تنها یک جلسه آن از سر گرفته شده است.

از طرف دیگر، نیروهای دولتی هم نشان داده‌اند که به‌رغم تلاش طالبان، شورشیان هیچ پیشرفت چشمگیری در میدان نبرد نداشته‌اند. روحیه نیروهای امنیتی و حمایت‌های بین‌المللی از آن‌ها همچنان بالا و قابل اتکا است.

این گروه امروز با انتشار بیانیه‌ای به مناسبت امضای توافقنامه صلح دوحه گفت: «با وجود بعضی کمبود‌های عملی باز هم توافقنامه به سوی مثبت روان است که از نتایج آن همه جهت‌ها برخوردار هستند. بنا بر همین توافقنامه بخش زیادی از نیروهای خارجی به‌خصوص نیروهای ایالات‌متحده آمریکا از کشور ما خارج شده‌اند. نیروهای باقیمانده نیز باید در وقت تعیین شده از کشور ما بروند. امارت اسلامی نیز به تکمیل تعهدات خود التزام کامل نشان داده و بر تعهدات خود ایستاده است.»

به نظر می‌رسد اکنون که تمام مهره‌های اصلی رهبری طالبان رو شده و آن‌ها منافع خود را در سهم بردن از قدرت می‌دانند، همچنان در فکر سیطره در میدان سیاست هستند.

(ایندپندنت)
۲۰۲۱/۲۸/۲

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x