در کابل، ناامیدی همه جا را فرا گرفته است. فروپاشی کامل اقتصادی، افغان ها را در فاجعه ای انسانی فرو خواهد برد!
خانواده هایی که اواره ولایت کابل شده اند، شکایت می کنند که هیچ درامد اقتصادی ندارند و زمستان رسیدنی است و ممکن است فرزندانشان از گرسنگی بمیرند!
با امدن طالبان تمام ذخایر نقدی افغانستان توسط بانک جهانی و امریکا بسته شد. معلمان، کارمندان دولتی از نبود معاش شکایت دارند. پرداختی های بانکی حتی کم است و کفایت نمی کند.
مشکلات سیاسی با طالبان نباید مردم ملکی را مورد اسیب قرار دهد. جامعه جهانی باید فورا برای ایجاد ثبات در بخش اقتصاد و تامین هزینه خدمات عمومی، به توافقنامه های چندجانبه برسد.
سازمان پناهندگان ناروی، از جمله سازمان هایی است که در مناطقی که با چالش های بشری مواجه هستند، فعالیت می کند. حتی این سازمان هم نتوانسته کمک های خود را به افغانستان وارد سازد.
علاوه بر وضعیت بحرانی نقدینگی، مسدود شدن کمک های مالی مساعدن کنندگان نیز باعث فلج شدن خدمات عمومی شده است. حدود 75 درصد از مخارج عمومی افغانستان در سال های اخیر از طریق کمک های خارجی تأمین شده بود. این راه نجات تا حد زیادی قطع شده است زیرا جامعه بین المللی با نحوه همکاری با دولت تحت کنترل طالبان “از جمله وزیرانی که در لیست تحریم های بین المللی هستند” دست و پنجه نرم می کند.
باید هر چه سریعتر سازوکارهای جدیدی برای پرداخت مستقیم صدها هزار کارمند دولتی با هدایت پول های مسدود شده بانک جهانی از طریق نهادهای سازمان ملل متحد ایجاد شود.
این همان چیزی است که در نامه ای به سران سازمان ملل متحد و بانک جهانی مطرح شد که خواستار اقدامی برای پرداخت معاشات کارمندان دولتی گردیدند. از آنجا که منابع موجود در بانک جهانی وجود دارد و کانال های معتبر سازمان ملل متحد در حال حاضر در کشور موجود است، این نوع انتقال می تواند به سرعت ایجاد شود.
ما همچنین به ابزارهای مالی نیاز داریم که مساعدت کنندگان را قادر می سازد تا مبالغ هنگفتی را جمع آوری کنند تا به پیچیدگی تحریم ها و محدودیت های بین المللی که دسترسی ما به کسانی که بیشترین نیاز را دارند، کمک کنند.
حتی قبل از آخرین تغییر سیاسی در افغانستان، این کشور با یک بحران انسانی وخیم روبرو بود. بیش از 18 میلیون نفر نیاز فوری به کمک های بشردوستانه دارند. حدود 3.5 میلیون افغان آواره داخل کشوری شده اند. باران های ناموفق میزان گرسنگی را افزایش داد – از هر سه نفر یک نفر نمی دانست وعده غذایی بعدی آنها از کجا خواهد آمد.
برخی از کشورها و بازیگران انفرادی پیشنهاد کرده اند که طالبان باید در ازای دریافت وجوه از شرایط خاصی برخوردار باشند. سازمان پناهندگان ناروی به عنوان یک سازمان بشردوستانه از مشروط بودن کمک ها حمایت نمی کند.
تریلیون ها دالر در طول دو دهه گذشته صرف جنگ در افغانستان شد که با خروج ایالات متحده به طرز عجیبی به پایان رسید و حدود 40 میلیون نفر به حال خودشان رها شدند. در حالی که بسیاری از آنها با تغییر سریع قدرت غافلگیر شده اند، جامعه بین المللی نمی تواند بیکار بایستد و فروپاشی این کشور را تماشا کند.
ما باید از سقوط کامل اقتصادی افغانستان جلوگیری کنیم، صرف نظر از اینکه چه کسی قلمرو آن را تحت کنترل دارد. در غیر این صورت میلیون ها کودک، زن و مرد افغان بیشترین هزینه را خواهند پرداخت.
نیایورک تایمز
2021/12/10
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
