بودجه حیاتی بانک جهانی برای خدمات صحت عامه افغانستان، در ماه آگست به عنوان بخشی از مجموعه تحریم های اعمال شده بر طالبان به رهبری ایالات متحده در پی خروج هرج و مرج این کشور قطع شد. بدون بودجه جایگزین، شفاخانه های سراسر کشور اکنون با کمبود دارو روبه‌رو هستند و کارکنان بدون حقوق کار می‌کنند!
در حالی که جنگ در حال حاضر به پایان رسیده است، افغان ها خود را بین حاکمان جدید خود و تحریم تحت رهبری ایالات متحده می بینند. برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد پیش بینی می کند که اگر چیزی تغییر نکند، حدود نیمی از ۳۸ میلیون نفر تخمین زده شده افغانستان در ماه های زمستانی آینده با گرسنگی حاد مواجه خواهند شد!
بحران انسانی که اکنون در حال شکل‌گیری است، اساسا ساخته‌ی انسان است و قابل اجتناب است که مستقیما از تصمیم‌های سیاسی طالبان و ایالات متحده سرچشمه می‌گیرد. هر دو این قدرت و اختیار را دارند تا از فاجعه بیشتر برای مردم افغانستان جلوگیری کنند!
در حال حاضر گزارش هایی از افزایش گرسنگی در ولسوالی های روستایی ولایات غربی مانند بادغیس، فاریاب و هرات وجود دارد که تا کنون بیشترین آسیب را از خشکسالی متحمل شده اند. اما حتی در پایتخت با منابع بهتر، نشانه های فقر و گرسنگی در حال گسترش است!
عبیدالله بهیر، استاد مطالعات صلح در دانشگاه آمریکایی در کابل که اکنون تعطیل شده است می گوید: “ایالات متحده با حفظ تحریم خود علیه طالبان، در خطر محکوم کردن مردم افغانستان به بدبختی مطلق است و همه دستاوردهای ۲۰ سال گذشته ممکن است پشت سر هم از بین بروند!”
بهیر هشدار می دهد که تحریم ها ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد و حمایت از طالبان را تقویت کند. افغان ها از آنجایی که اکنون مستصل هستند مجبور خواهند شد تا به رژیم طالبان وابسته باشند!
یکی از معیارهای کاهش تحریم که جامعه بین‌المللی به دقت آن را دنبال می‌کند این است که آیا طالبان در نحوه رفتار خود با زنان و دختران افغان تعدیل خواهد کرد یا خیر. اما تاکنون طالبان حسن نیتی در این زمینه نشان نداده اند!
نیکی ایشیا
۲۰۲۱/۳/۱۱
