شماری از مقام‌های طالبان به وال استریت ژورنال گفتند که ماموران مخفی طالبان با ریش‌های تراشیده، پوشش غربی و عینک‌های آفتابی، سال ها در داخل موسسات دولتی و سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی در این کشور نفوذ داشتند.
در گزارش این روزنامه آمده که “این افراد در کابل و شهرهای دیگر افغانستان در آستانه خروج آمریکا از نقش نفوذی خود بیرون آمده، همسایگان و همکاران خود را غافلگیر کردند. آن‌ها با بیرون کشیدن سلاح‌های خود از مخفیگاه‌ها، به طالبان کمک کردند تا به سرعت کنترل شهرها را بدست گیرند”.
در چند هفته پیش از سقوط کابل، سایر شهرهای عمده این کشور یکی پس از دیگری به سرعت و با مقاومت اندک نیروهای دولتی تحت حمایت آمریکا سقوط کردند. کابل، پایتخت کشور نیز در ۱۵ آگست، در چند ساعت، بدون شلیک یک گلوله بدست طالبان افتاد.
یکی از سران طالبان، مولوی محمد سلیم سعد که مسئول حملات انتحاری در کابل بود، میگوید که ما در هر اداره و موسسه افرادی داشتیم، که به محض ورود به کابل کنترل ادارت استراتژیک و مهم را در دست گرفتند.
مولوی سعد که مربوط به قطعه بدری ۳۱۳ حقانی است میگوید ما حتی در همین اداره که مشغول کار هستم یعنی امنیت میدان هوایی کابل نیز نفوذی داشتیم.
یکی از قومندان های قطعه بدری به اسم محمد رحیم عمری در حکومت قبلی شغل وابسته به موبایل داشت که در ۱۵ آگوست سال جاری به ۱۲ تن از افراد خود در شرق کابل یک دفتر امنیت ملی را گرفته و نگذاشتند تا اسناد را از بین ببرند.
فرشته عباسی وکیل مدافع که اکنون در لندن به سر میبرد بر شخصی که در کمپ باران کار میکرد مشکوک بود و همان شخص در روز اشغال کابل در تلویزیون دیده شده و کلاشینکوف در دست داشت در حقیقت قومندان طالبان بود.
تاند
۲۰۲۱/۲۹/۱۱
