تصاویر افغان‌هایی که بیهوده به هواپیمای در حال صعود چسبیده بودند و تلاش می‌کردند از حکومت آینده طالبان فرار کنند، ترسی را که در افغانستان با عقب نشینی نیروهای آمریکایی از این کشور حاکم شد، ترس از خشونت طالبان و بازگشت به آخرین حکومت خشن و خودکامه آنها را به تصویر کشید!
اما ماه ها پس از خروج آمریکا، طالبان هنوز برای مشروعیت بین المللی دست و پنجه نرم می کنند و اکنون ترس دیگری بر سر افغانستان نشسته است: ترس از گرسنگی در حالی که اقتصاد این کشور کاملا سقوط کرده و به یکی از بدترین بحران های بشردوستانه در جهان دامن زده است!
ایالات متحده علنا سعی کرده است دستان خود را از مسئولیت جاری در افغانستان دور کند و رئیس جمهور بایدن خروج بی نظم نیروها را با این توجیه که این جنگ را برای همیشه ادامه نخواهد داد توجیه کرد! اما نفوذ آمریکا همچنان زندگی و معیشت میلیون‌ها افغان را در قالب تحریم‌های اقتصادی تحت تاثیر قرار داده و این نشان می‌دهد که طولانی‌ترین جنگ آمریکا پایان دقیقی نخواهد داشت!
در حالی که هدف از تحریم های آمریکا مجازات طالبان به دلیل تسلط نظامی آنها و محدود کردن توانایی آنها برای ایجاد مشروعیت حکومتی بود، نتیجه یک فروپاشی اقتصادی عمده در کشور بوده است! اکنون بحران کمک‌رسانی، بحران مالی، بحران شغلی، بحران حاکمیتی و بحران قانونی وجود دارد!
با مسدود شدن میلیاردها دالر دارایی های دولتی در خارج از کشور، بانک های افغانستان فلج شده اند و کشور با کمبود شدید پول نقد مواجه است که تجارت را فلج کرده، خدمات بشردوستانه را مختل کرده، قیمت مواد غذایی و سوخت را افزایش داده و باعث بحران گسترده گرسنگی شده است!
گرسنگی گسترده مخرب ترین نشانه سقوط اقتصادی است و با نزدیک شدن به زمستان، فشار بر دولت ایالات متحده برای تغییر مسیر در حال افزایش است. مقامات آمریکایی اصرار دارند که تحریم‌ها همچنان پابرجا خواهند ماند و استدلال می‌کنند که کمک‌های چندجانبه از سوی سازمان ملل و کشورهای عضو می‌تواند با نزدیک شدن زمستان از افغان‌ها حمایت کند!
جفری دلاورنتیس، مشاور ارشد هیات ایالات متحده در سازمان ملل، در نشست شورای امنیت گفت: “البته کمک های ایالات متحده برای رفع نیازهای احتمالی افغانستان کافی نیست. ما از راه‌حل‌های خلاقانه جامعه بین‌المللی برای کمک به کاهش این چالش‌ها به گونه‌ای که رسیدن این پول ها بدست طالبان و افراد تحریم شده را محدود کند استقبال می‌کنیم!”
دیوید میلیبند، وزیر خارجه پیشین بریتانیا که اکنون رئیس کمیته نجات بین المللی است، استدلال تحریم ها را که برای امنیت آمریکا ضروری است، زیر سوال برد. او اظهار داشت: “قضاوت سیاسی من این است که اگر مردم در افغانستان از گرسنگی بمیرند، این طالبان نیستند که مقصر هستند. این غرب است که مقصر است!”
(نیویورک تایمز)
۲۰۲۱/۱۸/۱۲
