ذخایر ارزی افغانستان و حق مصرف

در اخبار آمده بود که بانک جهانی و صندوق امانی بازسازی افغانستان (ARTF) اجرای سه پروژه اضطراری را در افغانستان به ارزش ۷۹۳ میلیون تایید کردند.

آمدن پول به افغانستان و صرف پروژه های انکشافی-خدماتی امری بسیار خوب و ضروری است. نکته مهم و اساسی این است که این پول ها باید به درستی، بدون فساد و به صورت شفاف در پروژه ها و کارهایی که به نفع مردم است و هدف خودکفایی اقتصادی را در بر می گیرد، هزینه شود.

همه ما شاهد بوده‌ایم که در بیست سال گذشته، میلیاردها دالر به نام افغانستان هزینه شده است، اما نتیجه این است که جامعه افغانستان به اقتصادهای بیمار، خیریه، مصرف‌گرا، مافیایی معتاد شده است و رتبه اول در فساد در جهان را دارد.

امروز اگر افغانها با گرسنگی، فقر، بیکاری، بیماری، سوءتغذیه و فقر اقتصادی روبرو هستند، علت آن وجود اقتصاد جنایتکارانه زمان اشغال (دزدی، خشم، قاچاق، رشوه، اختلاس، اخاذی، دزدی و چپاول) است. به نام بازار آزاد که به عمد و عمد توسط اشغالگران و عوامل آنها اجرا شد و در این ۲۰ سال هیچ پروژه اساسی-مولد برای ارائه کار و تصرف و اشتغال رضایت بخش برای مردم تطبیق نشده است. و افغانستان تبدیل به بازاری کنترل نشده برای واردات و فروش کالاهای خارجی شود.

موضوع مهم دیگر توانایی، نظارت، کنترل و مسئولیت پذیری هزینه کردن است. اکنون که افغانستان دارای یک سیستم مستقل و متعهد است، صلاحیت و مدیریت مصارف باید کاملا در اختیار امارت اسلامی باشد و سازمان های غیردولتی خارجی باشد، بانک جهانی و سایر موسسات باید فقط روی بخش تخنیکی، برنامه ریزی و مهارت تمرکز کنند.

گفته می شود که پول بانک جهانی که برای برخی پروژه ها در نظر گرفته شده است، بخشی از دارایی های افغانستان است که توسط ایالات متحده مسدود شده است. این بدان معناست که دارایی ملی خود ماست، بنابراین قدرت مصرف آن باید با دولت افغانستان باشد نه با بانک جهانی یا سازمان های غیردولتی که روابط نزدیک با دولت ایالات متحده دارند.

در سطح ملی، حاکمیت ملی بیش از هر کس دیگری اولویت و ضرورت مصرف دارایی های ملی را می داند نه بانک ها و موسسات خارجی. بنابراین تعیین، ارزیابی، اجرا و مدیریت پروژه های فوری، ضروری، کوتاه مدت و بلند مدت باید توسط امارت اسلامی تصمیم گیری شود.

استقلال ملی ما محدود به استقلال سیاسی نیست، بلکه با استقلال اقتصادی، فرهنگی و مدیریتی تکمیل می‌شود و باید با رهبری ملی، ظرفیت داخلی و مدیریت آن اجرا شود.

افغانستان به تازگی از بلای ۴۰ سال جنگ تحمیلی رهایی یافته است و طبیعی است که جنگ سالاران به غیر از تلفات انسانی به دیگر جنبه های زندگی ما نیز آسیب وارد کرده و خسارات زیادی را از خود به جای گذاشته اند.

ما تجربه مداخله به نام کمک را داریم تا جایی که باعث رنج و فاجعه انسانی برای مردم افغانستان شده است. بنابراین، تجارب تلخ و دردناک نباید تکرار شود و سایر کشورها، سازمان ها و نهادها از جمله بانک جهانی با احترام به استقلال کامل افغانستان با رهبری سیاسی مردم افغانستان تعامل و اقدامات واقع بینانه داشته باشند.
(طلوع افغان)