یک سال پیش، حکومت جمهوری افغانستان سقوط کرد. خروج تحقیرآمیز نیروهای نظامی ایالات متحده و غیرنظامیان و همچنین تقریباً یکصد هزار افغان همچنان یک نقطه عطف دردناکی برای واشنگتن و متحدانش است.
رژیم طالبان از آن زمان تاکنون بر کشور حکومت می کنند. سطح خشونت در سراسر کشور به طرز چشمگیری کاهش یافته است – اما حقوق زنان، آزادی رسانه ها و امنیت کسانی که در حکومت پیشین وظیفه اجرا می کردند، نیز کاهش یافته است.
سوالات بسیار است. آیا جامعه جهانی باید طالبان را به رسمیت بشناسد؟ آیا طالبان خود را تعدیل خواهند کرد؟ آیا دیپلماسی یا تحریم می تواند آنها را مجبور به انجام رعایت بعضی کارها کند؟ آیا یک تهدید تروریستی بین المللی جدید زیر نظر طالبان شکل می گیرد؟ و یک سوال مهم تر: آیا جنگ داخلی افغانستان که در سال 1978 آغاز شد، سرانجام به پایان رسید؟
چهاردهه است که در این کشور جنگ جریان دارد. مجاهدین با کمونیست ها سپس جنگ سالاران در میان خود برای کسب قدرت و ثروت جنگیدند. طالبان با ائتلاف شما جنگیدند ….. این روند بیش از دو میلیون افغان را کشت و زخمی کرد. بیش از پنج میلیون اواره از کشور شدند.
اما خروج نیروهای خارجی از کشور در سال گذشته به این چرخه پایان داد و به طالبان اجازه داد تا مجددا کشور را تحت کنترل در اورند.
جبهه های مقاومت و پذیرش مداوم تاکتیک های تروریسم توسط طالبان و مداخله خارجی همگی می تانند به طور بالقوه جنگ داخلی را به شیوه هایی که در حال حاضر اشکار نیستند، دوباره شعله ور سازند.
در سناریویی متفاوت، ممکن است تعدادی از مردم در شهرهای مختلف کشور به پاخیزند و دست به شورش بزنند. طالبان ممکن است به چالش کشیده شود. اگر سطح نارضایتی ها بالا بگیرد طالبان با چالش های بیشماری روبرو خواهد شد. طالبان وعده هایی را که به مردم داده اگر عملی نسازد، با مشکل مواجه خواهد شد.
انچه امروز به نظر می رسد دوره جدیدی از صلح است، ممکن است وقفه ای کوتاه برای ورود به جنگ داخلی باشد.
شکل گیری جنگ دوباره در افغانستان به منظور کاهش خطرات بالای امنیت ملی امریکاف خطر بزرگتری را به همراه خواهد داشت: وخیم تر شدن فاجعه برای مردم افغانستان!
شاید هیچ چیز به اندازه مداخلات خارجی جنگ داخلی را احیا کند. اقدامات نظامی ایالات متحده برای مقابله با تروریسم نیز می تواند همین کار را انجام دهد. حملات دقیق در خاک افغانستان می تواند باعث واکنش شدید افغان ها و افزایش حمایت از گروه های تروریستی شود.
ایالات متحده و دیگر قدرت های خارجی نباید نقشی را که در طولانی کردن رنج و مشقت مردم افغانستان در چهار دهه گذشته ایفا کردند، فراموش کنند. اگر این کار را انجام دهند، به خوبی ممکن است اشتباهات گذشته را تکرار کنند.
