چهل و هفت سال است که سرزمین افغانستان برای حفظ منافع سیاسی، اقتصادی و نظامی کشورهای بیگانه در شعله های آتش می سوزد. جنگ های خونین پی در پی که هیچ گاه جنبه افغانی نداشته است به ارزش های مادی و معنوی ما لطمه سنگینی وارد کرده و نهادهای اجتماعی و علمی را به کلی نابود کرده است!
از زمانی که طالبان بار دیگر به ارگ رسیدند، سلسله جنگ های جاری تا حد زیادی متوقف شد، اما ترس از شعله ور شدن دوباره جنگ ها، بار دیگر زندگی عادی مردم را زیر سایه خود قرار داد. مقامات طالبان هنوز راضی نشده‌اند که منافع شخصی و سیاست خشونت‌آمیز خود را کنار بگذارند و به مردم افغانستان رو بیاورند، مردمی که از نظر شرعی و قانونی صاحبان اصلی قدرت محسوب می شوند!
یک سال کامل از حکومت طالبان گذشته و طالبان هنوز نتوانسته اند مشروعیت خود را در سطح ملی به معنای واقعی ثبیت کنند. مفهوم و فرض مقامات طالبان این است که آنها به عنوان «نعمت الله» نازل شده اند و مردم عادی باید حکومت و دستور آنها را بدون چون و چرا بپذیرند و حق ندارند در مورد خودشان تصمیم بگیرند!
همچنین در سطح بین المللی تمام تلاش های به اصطلاح دیپلماتیک آنها تا الان نتیجه ای نگرفته است. آنها جایگاه (ایدئولوژی) خود را محور و مبنای تعامل خود با کشورهای دیگر می دانند، به دنیا میگویند که سخنان شان را بپذیرند، اما خود از پذیرفتن تمام معیار های بین المللی فرار میکنند!
این ناباوری اکنون به حدی رسیده است که نام افغانستان از فهرست هفتاد و هفتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد حذف شد، سفرهای مقامات طالبان بار دیگر به حالت تعلیق درآمده و روز به روز از تعامل جهان با مقامات طالبان کاسته می شود. آنها به وعده هایی که به کشورهای مختلف داده بودند عمل نکردند!
حضور گروه های مشکوک در افغانستان و فعال شدن مجدد آنها، یکی دیگر از نگرانی های مردم افغانستان است. از سوی دیگر آن گروه های جنگ سالار که عاملان اصلی جنگ و بحران های پی در پی افغانستان به شمار می روند، می خواهند برای حفظ منافع خود و بازگشت به قدرت، کشور ما را بار دیگر به میدان جنگ داغ تبدیل کنند. آنها دائماً سعی می کنند مردم عادی را به ادامه جنگ تشویق کنند!
بر این اساس، اگر این وضعیت ادامه یابد و “مقامات فعلی” هر چه زودتر راه حل منطقی مبتنی بر معیارهای ملی و بین المللی برای افغانستان نبینند و به فریب مردم و جهان ادامه دهند، شاهد جنگ های بزرگ جدیدی خواهیم بود. جنگ های بزرگ و سایر بلایای مشابه که ابعاد آنها ممکن است خطرناک تر از جنگ های قبلی باشد!
این در حالی است که مردم افغانستان نه جنگ می خواهند و نه صلح زیر سایه تفنگ و استبداد. خواسته اصلی مردم این است که اولاً مقامات طالبان باید یک مکانیزم معقول، منطقی و مطابق با منافع ملی افغانستان برای حل منازعه در افغانستان ابداع کنند که علاوه بر ارزش های دینی و ملی افغانستان، معیارهای بین المللی را نیز در نظر داشته باشد!
به همین ترتیب، گروه های جنگ سالار باید درک کنند که افغان ها دیگر خواهان جنگ تحت هیچ عنوانی نیستند و هیچ توجیه و دلیلی برای ادامه جنگ باقی نمانده است. سازمان ملل متحد که تا کنون فقط منتظر فرمان ابر‌قدرت ها بوده و هیچ اقدام قابل توجهی برای امنیت افغان ها انجام نداده است، باید برای خود و ملت افغانستان موضع قاطعانه اتخاذ کند. موضع منفعل فعلی سازمان ملل متحد در مورد افغانستان باعث طولانی شدن بحران انسانی و آغاز جنگ های جدید می شود!
