جنگجویان خارجی در ولایت بغلان کیستند؟

منابعی به تلویزیون آمو می‌گویند که شماری از جنگجویان خارجی زیر حمایت طالبان در چندین ساحه‌ی ولایت بغلان، جابه‌جا شده‌اند. دو منبع امنیتی از میان طالبان در گفتگو با آمو جابه‌جایی افراد مسلح خارجی را در چندین منطقه‌ی ولایت بغلان به ویژه شهر پلخمری را تأیید کردند. این منابع می گویند که پس از کشته شدن ایمن‌الظواهری، رهبر شبکه‌ی القاعده، افراد این شبکه «دست‌وپاچه شدند» و طالبان تصمیم گرفتند آن‌ها را در بغلان جابجا کنند.

یکی از این منابع که در بخش‌های امنیتی اداره‌ی طالبان کار می کند، به آمو گفت که پس از کشته شدن ایمن‌الظواهری، این جنگجویان خارجی نخست در فابریکه‌ی قند بغلان مرکزی جابجا شده بودند. به گفته‌ی این منبع، ترس از افشا شدن محل اختفای‌شان سبب شد که این جنجگویان به در کندک پیشین اردوی ملی در منطقه‌ی لَقَی‌ها در مسیر جاده‌ی بغلان-نهرین مستقر شوند. اما پس از مدتی کوتاه دوباره به منطقه‌ی «آب قول» و بعداً به ولسوالی بُرکه‌ی بغلان انتقال یافتند.

این منابع که حساسیت بالای امنیتی، اجازه‌ی نشر نام‌شان را به آمو ندادند، می‌گویند که حالا افراد شبکه‌ی القاعده، در روستای جولانِ دره‌ی کیان، ساحه‌ی کرکر شهر پلخمری و ولسوالی بُرکه‌ی نهرین جابه‌جا شده‌اند. آنان در ادامه تأکید کردند که این افراد، همه مسلح بوده و با موترهای «پیکَپ شیشه سیاه که در گذشته کارمندان ریاست امنیت ملی از آن استفاده می‌کردند»، در این ساحات گشت‌وگذار می‌کنند.

در همین حال، منبعِ دیگر به آمو می‌گوید که در ساحه‌ی کرکر از مربوطات شهر پلخمری، بیش‌تر از ۳۰۰ خانواده از جنگ‌جویان خارجی جابه‌جا شده که همه‌ای آنان مسلح استند. شماری از باشند‌گان محل نیز در گفت‌و‌گو با آمو، گشت‌وگذار افراد خارجی را در ساحه‌ی کرکر شهر پلخمری تأیید کرده‌اند.

هارون باشنده‌ی شهر پلخمری در این باره می‌گوید که چندین مرتبه در این ساحات اشخاصی را دیده‌است که «مشکوک» بوده‌اند. نجیبه روستاپور، باشنده‌ی دیگر کرکر شهر پلخمری می‌گوید که مدتی می‌شود در این ساحه، افراد ناشناس جابه‌جا شده‌اند و خارجی استند. او در ادامه به آمو گفت: «این افراد با مردم محل سروکار ندارند و با کسی صحبت هم نمی‌کنند.»

البته باشندگان محل در مورد هویت این افراد مسلح به آمو چیزی نگفتند. این درحالی است که طالبان تاکنون بارها حضور جنگجویان خارجی را در ولایت‌های مختلف کشور رد کرده اند. در همین حال، مقام‌های عالی‌رتبه‌ی تاجیکستان در هفتادوهفتمین جلسه‌ی عمومی ملل متحد در نیویارک، از حضور هراس‌افگنان در افغانستان، ابراز نگرانی کرده‌اند.

سراج‌الدین مهرالدین، وزیر خارجه‌ی تاجیکستان در این نشست گفته‌است: «افغانستان به‌سرعت به‌ پناه‌گاهِ تررویست‌ها و تخته‌ی خیز گسترش افراط‌‌گراییِ رادیکالِ طالبان در منطقه مبدل می‌شود.» وزیر خارجه‌ی تاجیکستان همچنان گفته است: «ما شاهد کار سیستماتیک استیم که بربنیاد آن، به‌شمول شهروندان کشورهای آسیای مرکزی، جنگ‌جویان خارجی به‌شمال افغانستان انتقال داده می‌شوند و هدف آن‌ها، ایجاد بستری تازه برای ایجاد تنش‌ها در نزدیکی مرزهای ما می‌باشد».

درهمین حال، بی‌بی سی در اول جوزای ۱۴۰۱ به نقل از سازمان ملل متحد در گزارشی نوشته‌ بود که ایمن‌الظواهری، رهبر القاعده با هبت‌الله آخند زاده رهبر گروه طالبان، بیعت خود را تجدید کرده‌است. ایمن‌الظواهری، رهبر شبکه‌ی القاعده در ۸ اسد ۱۴۰۱ در عملیات هواپیمای بی‌سرنشین امریکایی در ساحه‌ی شیرپور شهر کابل هدف قرار گرفت و ایالات متحده  کشته شدن رهبر القاعده را در این حمله تأیید کرد. مقام‌های امریکایی همچنان گفتند که رهبری‌ی طالبان، به ویژه شبکه‌ی القاعده، از حضور ایمن‌الظواهری در کابل آگاه بوده و به او پناه داده است.

سخنگویان طالبان این حمله‌ی ایالات متحده را محکوم کردند اما در عین حال گفتند که از حضور و کشته شدن رهبر القاعده در کابل بی‌خبری اند. قطع رابطه و پناه ندادن به جنگجویان خارجی، به ویژه افراد شبکه‌ی القاعده، یکی از چهار شرط اصلی ایالات متحده‌ی امریکا بود که در توافق‌نامه‌ی دوحه ذکر شده است. اما دولت ایالات متحده بارها از ادامه‌ی رابطه میان طالبان و شبکه‌ی القاعده خبر داده اند.

(آمو/ 2 نومبر 2022)

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x