پس از روی کار آمدن امارت اسلامی، به دلیل نگرانی های مختلف، کشور های منطقه و جهان نشست های متعددی در مورد افغانستان برگزار کرده اند. در این نشست ها، در حالی مورد افغانستان صحبت شده که هیچ مقامی از امارت اسلامی پس از ممنوعیت سفر برای پاسخگویی به نگرانی های بین المللی در آن حضور نداشت.
بزرگترین و اساسی ترین نگرانی کشور همسایه افغانستان، چین، وجود تروریزم و افزایش فعالیت تروریست ها است. چین می گوید که تروریست ها هنوز هم در افغانستان فعالیت گسترده دارند و برای از بین بردن آن باید بزرگترین اداره جهان دست به کار شود.
خواست و نگرانی اساسی چین:« سازمان های بزرگی مانند سازمان ملل متحد و سازمان همکاری شانگهای باید با طالبان برای مبارزه با تروریزم همکاری کنند. طالبان باید از گروه های تروریستی دوری کنند و در این جنگ علیه آنها شرکت کنند.»
از سوی دو کشور همسایه دیگر ایران و تاجکستان نگران امنیت سرحدات خود هستند و می خواهند حکومتی تشکیل شود که همه اقوام افغانستان بتوانند خود را در آن ببینند. خواست اساسی ایران:« دولت طالبان مسئولیت تامین امنیت و حفاظت از سرحدات خود با کشورهای همسایه را بر عهده دارد. در عین حال، طالبان باید یک دولت همه‌شمول تشکیل دهند.»
خواست و نگرانی اساسی تاجکستان:« دولت طالبان با زور به قدرت رسیده و تا زمانی که نظریات همه مردم افغانستان را در نظر نگیرد، آن را به رسمیت نخواهد شناخت. طالبان باید حکومت همه‌شمول تشکیل دهند. هزاران تروریست در شمال افغانستان نزدیک سرحدات تاجکستان شروع به فعالیت کرده اند.
پاکستان علاقمند توسعه اقتصادی افغانستان است و ازبکستان خواهان جلوگیری از انزوا است. خواست اساسی پاکستان:« تلاش های بین المللی برای افزایش ظرفیت اقتصادی افغانستان ضروری است که بر اساس آن افغانستان به خوبی در تجارت منطقه‌ای ادغام خواهد شد.»
خواست ازبکستان:« برای جلوگیری از انزوای افغانستان، ایجاد نوعی استراتیژی برای روابط گسترده تر ضروری است.» در کنار کشورهای منطقه، سایر کشورهای جهان نیز بارها خواستار تشکیل دولت همه‌شمول شده اند و از دولت سرپرست خواسته اند که حقوق زنان را بدهد و مکاتب دخترانه را بازگشایی کند.
خواسته های اساسی جامعه جهانی:« طالبان باید دولت همه‌شمول تشکیل دهند، دروازه های مکاتب را به روی دختران بگشایند، برای زنان در زندگی سیاسی و اجتماعی سهم دهند. افغانستان به پناهگاه امن تروریست ها تبدیل شده است. باید با تروریست ها مبارزه کرد. برای اقلیت ها در حکومت نقش سیاسی دهند و از حملات جلوگیری شود.»
این نگرانی ها در مورد افغانستان بارها در نشست های بین المللی مطرح شده و امارت اسلامی نیز این نگرانی ها را بی اساس و دور از واقعیت خوانده است، اما اینکه هیچ نمایندهٔ از افغانستان حق شرکت در این نشست ها را نداشته و چنین فردی هم وجود نداشت که به نگرانی های جهانیان پاسخ ارائه کند، به همین دلیل نگرانی های آنها همچنان وجود دارد.
اکنون از دولت سرپرست خواسته می شود که به تلاش ها برای مشروعیت خود سرعت بخشد و نگرانی های جهان را ساده نگیرد.
