هر جنگی منطق خود را مبتنی بر جنگ مقدس و جنگ به نام حفظ بقای ملی، سیاسی، جغرافیایی، نژادی و عقیدتی خود اعلام می کند. اما نمی بینند که جنگ هر چقدر هم مقدس باشد، ضرر اصلی فداکاری و ماشین پیشرو انسان خوار است. وقتی جنگی بر اساس مصرف خوری صورت می‌گیرد، یعنی هر چقدر هم مقدس باشد، حرمت آن از حرمت انسان بیشتر نیست.
دنیای کنونی تا حد زیادی ابزار و مفکوره جنگ را در بیانیه‌ها و ایدئولوژی‌های سیاسی و ملی خود تغییر داده است، جنگ کشورهای توسعه‌یافته رو در رو نیست، ابتدا فشار های سیاسی و اقتصادی و سپس طبق یک توافق غیررسمی در سرزمین دوم (کشور) به عنوان میدان جنگ انتخاب میشوند. سناریوی جنگ 40 ساله افغانستان 40 ساله است و سناریوی جدید اوکراین نمونه های آن است.
جنگ های کنونی حاکم بر جهان و تمامی مبارزات آزادی و استقلال مربوط به آن، شعارها و بیانیه ها توسط ابرقدرت های بزرگ جهان با ابزار و تجهیزات اقتصادی و استخباراتی اداره میشود. بازار اقتصادی اکثر قدرت های بزرگ جهان بر روی ماشین این جنگ ها می چرخد، نکته تکان دهنده این است که همین جنگ افروزان و طرفداران شعارهای جنگی، پیشگامان دفاع از حقوق بشر نیز هستند.
در این زمان، چه کسی مهمات، توپ، تفنگ و بمب هایی را که زندگی هشتاد کشور جهان را نابود می کند، می سازد و توزیع می کند؟ و در عین حال، چه کسی به خواسته های بزرگ انسان گرایی و حقوق بشردوستانه اهمیت می دهد؟ در مورد داک چنی معاون سابق رئیس جمهور آمریکا گفته می شود که پس از کسب درآمد فراوان از یک شرکت تسلیحاتی، جایزه نوبل محیط زیست را دریافت کرده است این استاندارد های دوگانه باعث تعجب و خنده هر فرد عاقلی میشود.
یک گزارش تحقیقاتی از دانشگاه براون آمریکا که به تازگی منتشر شده است، نشان می‌دهد که هزینه‌های نظامی آنها در بیست سال گذشته، چهارده تریلیون دالر است، این مقدار به اندازه چندین سال بودجه دفاعی کشور ماست. در این گزارش همچنین آمده است که بیشتر این پول به جیب چند شرکت و خصوصی اقتصادی و جنگ سالاران آنها رفته است.
در جنگ افغانستان و عراق، یک شرکت خصوصی به نام هالیبرتون تنها تا سال 2008 که قرارداد پاکسازی پایگاه‌های نظامی، مواد غذایی و تسلیحات نظامی در این کشورها را امضا کرد، سی میلیارد دالر سود برده است. مفسران اقتصادی جنگ می گویند این میزان سود در سایر مشاغل دنیا امکان پذیر نیست. شاید به همین دلیل است که ژنرال نظامی اسمیت باتلر در یکی از کتاب های خود می نویسد که جنگ سودآورترین تجارت در جهان است زیرا فائده آن به دالر و زیان آن جان مردم است.
ایالات متحده آمریکا، پنتاگون 75 میلیارد دالر به یک شرکت تسلیحاتی پرداخت کرده اند که این سلاح ها و مهمات هرگز نمی تواند در یا ایالت آنها استفاده شود، یعنی این سلاح ها و مهمات را برای کشورهای دیگر می سازند. با این تسلیحات میخواهند که در کشور های دیگر دخالت کنند و آب را گل آلود کرده و ماهی بگیرند. این یک تجارت است که بوسیله آن ایالات متحده میخواهد که ملت های بیشتری را غلام خود کند.
چه میتوان گفت در مورد تجارت و شرکت های اقتصادی جنگی دیگران و توطئه های پنهان و آشکار آن نیروها و قدرت های بزرگ که از جنگ منتفع می شوند، اما ما قربانیان و قربانیان جنگ هستیم. افرادی که میدان جنگ را گرم نگه میدارند به زندگی و انسان و کرامت انسانی اعتقادی ندارد. بر اساس چنین چارچوب فکری و ایدئولوژیکی، جنگ جنایت علیه بشریت حتی علیه یک نظام ضعیف است، زیرا هیچکس نباید جان خود را فدای منافع و بقای اقتصادی دیگران کند.
