غرب و دشمنان نظام اسلامی با تمام وجود کوشش می کنند تا از هر جهت مانع از موفقیت نظام اسلامی شوند و با مشکلات و موانع و چالش هایی این نظام را مواجه کنند. چه از طریق جنگ رو در رو باشد و چه تحریم های اقتصادی، جنگ رسانه ای و تبلیغات یا هر راه ممکن دیگر. غرب انواع نظام های دنیا را تحمل می کند. سلطنتی جمهوری، دموکراتیک، مذهبی (به جز اسلام) و غیر مذهبی، سکولار، همه را در دنیا می بینیم. غرب با آن مشکلی ندارد. در معاملات و تعاملات دنیا نیز دخیل هستند. اما در این دنیای بزرگ و با وجود این تعداد مسلمان، نظام اسلامی حتی در گوشه ای از جهان قابل تحمل نیست!
غرب می داند که دموکراسی با چه سرعتی در حال افول است. این در حالی است که هیچ چیز دیگری در جهان به عنوان جایگزین آن وجود ندارد. اما می داند که آینده از آن اسلام است و ملت های جهان با ناآرامی های فراوان برای حکومت اسلام لحظه شماری می کنند! بنابراین وقتی در افغانستان شکست خوردند و مجبور شدند جنگ فیزیکی و اشغال را کنار بگذارند. جنگ رسانه ای را تا حد امکان داغ نگه داشتند. رسانه ها و سازمان های بین المللی چنین اظهاراتی را منتشر می کنند که نظام اسلامی موجود در افغانستان شکست خورده است. آنها به ناکامی ها و جنایات خود شکل خوب داده و موفقیت ها و دستاوردهای امروز نظام اسلامی را از چشم جهانیان پنهان کرده اند.
رسانه ها نمی گویند در کشوری که آمریکا، ناتو و متحدانش 20 سال به نام حفظ صلح جنگیدند، اما نتوانستند برای یک روز امنیت را تامین کنند. امروز از امنیت بی نظیر در دنیا برخوردار است. رسانه ها نمی گویند کشوری که به دلیل فساد در رتبه اول جهان قرار گرفت. امروز هیچ فسادی در آن وجود ندارد. رسانه ها نمی گویند کشوری که خشخاش در آن به صفر رسیده است در صدر لیست کشت و قاچاق خشخاش در زمان حضور آمریکا و متحدانش قرار داشت. رسانه ها نمی گویند که کشوری که ایالات متحده و متحدانش در آن حکومت کردند، تعداد معتادان به مواد مخدر از چهار میلیون نفر فراتر رفته بود. اما اکنون معتادان به جای افزایش به بیمارستان ها منتقل می شوند.
رسانه ها نمی گویند کشوری که 70 درصد بودجه سالانه افغانستان بر اساس کمک دیگران بوده است، امروز می تواند آن را به تنهایی تامین کند. رسانه ها تحلیلی را که گفتند که سیستم اداری در افغانستان نابود می شود و نهادها فلج می شود، اکنون خود بر کذب آن باور دارند. رسانه ها این تحلیل را نمی گویند که پول افغانی ارزش خود را حفظ کرده و بانک ها در سراسر کشور فعال هستند. رسانه ها و سازمان ها و نهادهای بین المللی از همه این تحولات، فعالیت ها و تحولات آگاه هستند اما وضعیت را کاملاً برعکس را نشان می دهند.
در اکتوبر گذشته، سازمانی به نام گالوپ، افغانستان را ناامن ترین کشور جهان نامید. مردم تعجب می کنند که این افراد تا کجا در دروغگویی پیش رفته اند. این نهاد گفته است که حوادث دزدی در افغانستان افزایش یافته است. اما اگر از ساکنان کابل بپرسیم، جایی که راه رفتن در شب را به خطر انداختن خود می‌انگاشتند و مردم را برای تلفن همراه یا ساعت کتک می‌زدند و می‌کشتند متوجه خواهیم شده که در هر ساعت شب هر فرد با راحتی میتواند در افغانستان سفر کند.
رسانه ها و سازمان های بین المللی افغانستان را برای زنان امن نمی دانند. اما آنها چشم خود را بر این واقعیت می بندند، زمانی که امریکا و متحدانش در اینجا حکومت می کردند، زنان نه در نهادها در امان بودند و نه از حملات و بمباران آنها در خانه، در گذشته زندان ها پر از زنان بود، امروز حتی یک زن در زندان نیست. دیروز برادران و فرزندان آنها توسط سگ ها تهدید شده یا با مین از میمردند، امروز همه آن موقعیت های وحشتناک از بین رفته است. اما واکنش رسانه ها و سازمان های بین المللی بر خلاف شرایط موجود است!
امارت اسلامی به عنوان یک دولت و یک سیستم، باید روی رسانه خود سرمایه گذاری کنید. باید خرج کند، تمام کوشش خود را انجام دهد تا فرصت را برای تربیت مردم فراهم کند. باید از رسانه ها و امکانات موجود حداکثر استفاده را کرد. رسانه های خارجی و پیرو خارج که بر خلاف دین، کشور و منافع ملی و اصول واقعی روزنامه نگاری برنامه پخش می کنند باید کنترل شوند.
