جوانان افغانستان از نبود آرامش و نبود فرصت های کاری رنج می برند

بر اساس گزارش صندوق جمعیت ملل متحد، اکثریت قریب به اتفاق ساکنان افغانستان را جوانان زیر 25 سال تشکیل که حدود 63.7 درصد از جمعیت کل کشور را شامل می شوند. در طول دهه ها جنگ در افغانستان، جوانان همچنین بیشتر نیروهای امنیتی را تشکیل می دادند که رودررو با طالبان می جنگیدند. امروز، آن جوانان افغان به دلیل نبود آرامش و فرصت، هیچ خوشی نیستند. بسیاری از آنها به شغل، آموزش و حمایت مراقبت های بهداشتی نیاز دارند. حتی بیشتر، اکنون که رژیم طالبان در قدرت است، آنها فاقد آرامش واقعی هستند. زیرا بسیاری از آنها از مناطق دورافتاده کشور هستند.

مسئله این است که نه طالبان آنها را می‌خواهند و نه جوانان (نیروی های پیشین نظام افغانستان) می‌خواهند رزومه خود را با آنها به اشتراک بگذارند. بدیهی است که کمبود آرامش و فرصت برای این گروه جوان خاص وجود دارد که هنوز محقق نشده است. اما امروز در داخل کشور از همین روند برای استخدام و آموزش جوانان استفاده می شود، اما این بار توسط نیروی مخالف، یعنی طالبان. بنابراین، تفاوت بین قدرت دموکراتیک قبلی و قدرت فعلی یعنی طالبان چیست؟

نویسنده در مقاله خود عنوان می کند که از سفر اخیرم به افغانستان در سال 2022، این فرصت را داشتم که با هر دو گروه جوانان دیدار و گفتگو کنم. وقتی از وضعیت زندگی پرسیدم با خبر شدم و دو دیدگاه متفاوت داشتم. جوانان طالبان خوشحال هستند و از قدرتی که به دست آورده اند لذت می برند و اما برعکس، جوانان طرفدار دموکراتیک افغانستان، بیکار و در ناامنی به سر می برند.

این جنگ و خونریزی تا کی ادامه خواهد داشت؟ صلح موقت در افغانستان وجود ندارد و مطمئناً بعد از آن نیز صلح وجود نخواهد داشت، زیرا در داخل، افغان‌ها بر اساس شکل سیاسی تقسیم شده‌اند. این جنبش های اسلام گرا و دموکراتیک برای چند مدتی هستند و می روند. در نتیجه، بسیاری از جوانان افغان در حال حاضر هیچ خوشی ندارند ، زیرا فاقد صلح و فرصت کاری هستند. این گروه جوان آسیب پذیر خاص به حمایت از نیروهای طالبان در تمام زمینه های مربوط به حقوق بشر مانند آموزش، مشاغل و مراقبت های صحی نیاز دارد.

خوشبختانه، پروتکل بین المللی حقوق بشر امکان حمایت مستقیم از این جوانان و حمایت از نیروهای طالبان را فراهم می کند. با این حال، اکنون باید متوجه شود که بیش از این به تأخیر نیفتد. مسئله اصلی این است که نیاز به اقدام می باشد و بدون عمل گرایی، آرامش و فرصتی وجود نخواهد داشت.

(ایروایشیا ریویو / 22 می 2023)