در مورد حمایت هوایی امریکا پس از خروج شک دارم، احتمالش را رد نمی‌کنم ولی شک دارم. منطقه بر علاوۀ امریکا به این نتیجه رسیده اند که در افغانستان باید صلح بیاید. کشورهای منطقه نمی‌خواهد که افغانستان دوباره به یک بحران غیر قابل کنترل برود.
قريب چهارده ماه قبل برنامه تفصيلى امنيتى را طى ٣٣ صفحه ارايه كردم، اما متاسفانه اجرات نكردند! “نبیل: سال گذشته در ماه اپریل یک برنامۀ امنیتی ترتیب کردم و آن را به رییس‌جمهور کنونی توضیح دادم. به او گفتم که امریکا خارج می‌شود ولی طالب به جنگ ادامه می‌دهد و صلح نمی‌کنند و باید برای این وضعیت برنامه وجود داشته باشد. در آن وقت گفتم که در تعبیۀ قوت‌ها باید تجدید نظر شود. اردوی ما نمی‌تواند که همزمان سراسر کشور را کنترل کند و در همه جا بجنگد. در طرح امنیتی من ولسوالی‌های افغانستان به شش کتگوری تقسیم شده است.
اول ولسوالی‌های که اقمار شهرها است مثلا در اطراف کابل، هرات، قندهار، جلال‌آباد و مزار واقع است، کتگوری دوم ولسوالی‌های است که در کنار شاهراه‌ها واقع شده است، سوم ولسوالی‌های مهم سرحدی، چهارم ولسوالی‌های که در آن تاسیسات استراتژیک داریم، پنجم ولسوالی‌های است که معادن در آن واقع شده است و ششم هم ولسوالی‌های است که هیچ یک از ویژه‌گی‌های را که گفتم ندارد، جمعیت کم دارد و بانک استخدام طالبان است. نظر من این است که اردو در پنج کتگوری اول تمرکز کند و در يك کتگوری دیگر ما باید امنیت را بومی بسازیم.
منظورم این نیست که ملیشه‌سازی کنیم بلکه مردم را بگوییم که امنیت شان را بگیرند و حکومت امکانات لجستیکی و معاش فراهم سازد. هم‌چنان در طرحم این نکته آمده بود که برای ولسوالی‌های کتگوری ششم در کنار بومی‌سازی امنیت، پروژه‌های زودثمر را هم ببریم.”
