حمله مرگبار به دو برج تجاری امریکایی توسط دو طیاره ربوده شده رخ داد که منجر به کشته شدن سه هزار نفر شد. امریکایی ها گفتند که این حمله توسط اسامه در سال ۱۹۹۹ طراحی شده است. اسامه بن لادن در آن زمان رئیس سازمان مجاهدین عرب موسوم به القاعده بود و گفتند که اسامه دو نفر را برای این کار در معدن مس عینک در لوگر آموزش داده است.
اندکی پس از این حمله، جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور امریکا، اسامه بن لادن را که در افغانستان زندگی می کرد، ملامت شناخت و در یک کنفرانس پنج نکته تعیین کننده را به دولت افغانستان گفت: ۱- همه رهبران القاعده باید به ایالات متحده مسترد شوند. ۲- از آنجایی که بسیاری از زندانیان خارجی در زندان های طالبان هستند، باید آزاد شده و به ایالات متحده تحویل داده شوند. ۳- تمامی مراکز آموزشی مربوط به اسامه بن لادن باید بسته شود. ۴- همه تروریست ها و حامیان آنها باید شناسایی و به امریکا تحویل داده شوند. ۵-باید به ایالات متحده اجازه کلی برای تحقیق در مورد اردوگاه های تروریستی داده شود.
جورج دبلیو بوش با تکبر اعلام کرد که تروریست ها باید تحویل داده شوند. اگر نه، آنها (طالبان) به سرنوشت القاعده دچار خواهند شد، جنگ ما علیه القاعده آغاز می شود، اما به همین جا ختم نمی شود. امریکا در حملات نیویورک اسامی ۱۹ نفر را ذکر کرد که هیچ کدام افغانی نبودند و از بین این افراد ۱۵ سعودی، دو تبعه امارات و دو شهروند مصر و لبنان شناسایی شدند.
دولت افغانستان (امارت اسلامی) در آن زمان از طریق سفارت خود در پاکستان بیانیه ای صادر کرد که در آن اعلام شد: آنها هیچ سندی ندارند که نشان دهد اسامه بن لادن در حملات نیویورک دست داشته است. امارت اسلامی؛ اسامه بن لادن را در کشورشان میهمان می دانند، با توجه به ارزش های اسلامی و فرهنگ افغانستان، اسامه بن لادن حق پناهندگی و اقامت در افغانستان را دارد. امارت اسلامی سه بار از ایالات متحده خواسته است: اگر ایالات متحده مدارک و اسناد دقیقی در مورد حادثه ۱۱ سپتمبر داشته باشد، آنها را به دادگاه در افغانستان خواهند برد، اما این پیشنهادها از سوی ایالات متحده رد شد.
پس از اینکه امارت اسلامی از تحویل اسامه بن لادن به ایالات متحده امتناع کرد، نیروهای امریکایی و سیا رسماً در ۷ اکتبر ۲۰۰۱ با حمایت رئیس جمهور سابق حامد کرزی حمله به افغانستان را شروع کردند. لشکر فعالیت های ویژه اوشیا اولین نیروهای امریکایی بود که پا به خاک افغانستان گذاشت، این نیروها بعداً نیروهای ویژه زمینی ایالات متحده نام گرفتند که بعداً نیروهای دیگری به نام پانزدهم به آنها پیوستند.
این نیروها به همراه ائتلاف شمال عملیات مشترکی را علیه دولت افغانستان (امارت اسلامی) آغاز کردند که پس از آن نیروهای انگلیسی و استرالیایی نیز با حمایت امریکا به میدان جنگ اعزام شدند. در هفتم اکتبر ۲۰۰۱ بمباران میدان های کابل، جلال آباد و قندهار توسط نیروهای امریکایی آغاز شد. دبلیو بوش که در حال تماشای تهاجم خود به افغانستان از طریق تلویزیون CNN بود، به مردم افغانستان اطمینان داد که از طریق هوا برای آنها خوارک و لباس ارسال می کند.
بمب افکن های امریکایی از ترس مدافعه هوایی دولت افغانستان (امارات اسلامی) از ارتفاع بسیار بالا بمب ها را پرتاب کردند و اولین اهداف را در قندهار، کابل و جلال آباد هدف قرار دادند و پس از چند روز دفاع هوایی دولت افغانستان سیستم منهدم شد و نیروهای افغان متحمل خسارات سنگین شدند. پس از دو هفته، مخالفان مسلح دولت افغانستان که به مهاجمان پیوسته بودند، از امریکایی ها خواستند تا عملیات خود را در خط مقدم جنگ متمرکز کنند.
در اوایل نوومبر ۲۰۰۱ خطوط دفاعی دولت افغانستان توسط هواپیماهای امریکایی سی-30 حامل بمب های BLU-82 بمباران شد، آنها در میدانی صاف در مقابل دشمن ایستادند و رفت و آمد کردند، عدم دانش نیروهای افغان با پیشرفته ترین وسایل جنگی به نیروی هوایی مهاجم این فرصت را داد تا آنها را به راحتی زیر هدف خود بیاورند. در دوم نوومبر، مخالفان مسلح دولت افغانستان (امارت اسلامی) که بخشی از اشغالگران شده بودند، با کمک نیروهای امریکایی به مزار شریف در خط دفاعی دولت افغانستان (امارت اسلامی) حمله کردند و راه های تدارکاتی طالبان را بستند با این کار طالبان ساکن مزارشریف در محاصره نیروهای ائتلاف قرار گرفتند.
جرائم جنگی: در طول اشغال افغانستان، ایالات متحده مرتکب جنایات جنگی شدید شد و تمام آداب و رسوم و آداب جنگی را زیر پا گذاشت، غیرنظامیان را کشت، اهداف غیرنظامی را بمباران کرد، زندانیان را شکنجه کرد، اسیران جنگی را کشت، سرقت های مسلحانه و پروژه های تروریستی را انجام داد، تخریب اموال عمومی، بمباران مدارس، شفاخانه ها و مراسم عروسی در شمال افغانستان از جمله فعالیت های امریکا بود. ۳۰۰۰ طالب در کانتینرها توسط مزدوران داخلی آنها کشته شدند، همچنین بسیاری از گورهای دسته جمعی توسط سازمان ملل متحد پیدا شد که هزاران افغان در آنها دفن شده بودند، اما ایالات متحده پروسه تحقیقاتی را متوقف کرد.
یکی از دانشگاه های معتبر امریکایی به نام براون گزارشی از اشغال افغانستان توسط امریکا منتشر کرده است که در این گزارش آمده است که در طول 20 سال اشغال افغانستان توسط امریکایی ها 241 هزار نفر جان خود را از دست داده اند. 47245 نفر در داخل افغانستان و 24099 نفر در حملات طیاره های بدون سرنشین در مرزهای افغانستان کشته شدند.
69000 سرباز پلیس و ارتش افغانستان و 3586 سرباز امریکایی کشته شد. از سال 2013 تا 2019، طیاره های بدون سرنشین ایالات متحده 27000 بمب هدایت شونده بر روی افغانستان پرتاب کردند. بر اساس گزارش این دانشگاه، طی یک دهه 7792 کودک کشته و 662 کودک مجروح شدند. از سال 2010، 3000 زن کشته و 7000 نفر دیگر زخمی شده اند.
تلفات اشغالگران: نیروهای اشغالگر گرچه تلفات جانی زیادی در افغانستان متحمل شدند، اما آمار واقعی تلفات خود را از چشم مردم مخفی نگه داشتند که تلفات آنها به شرح زیر است: ایالات متحده 23550 نفر، بریتانیا 456 نفر، کانادا 157 نفر، فرانسه 88 نفر، آلمان 62 نفر، ایتالیا 53 نفر، لهستان 44 نفر، دانمارک 43 نفر استرالیا 41 نفر، اسپانیا 35 نفر، گرجستان 32 نفر، رومانی 26 نفر، هلند 25 نفر، ترکیه 15 نفر، چک 14 نفر، نیوزلند 10 نفر، نروژ 19 نفر، استونی 9 نفر، مجارستان 7 نفر، سوئد 5 نفر، لیتوانی 4 نفر، اسلواکی 3 نفر، فنلاند 2 نفر، اردن 2 نفر، پرتغال 2 نفر نفر، کرواسی جنوبی 2 نفر، آلبانی 1 نفر، بلجیم 1 نفر، بلغارستان 1 نفر، کرواسی 1 نفر، لیتوانی 1 نفر، مونته نگرو 1 نفر.
مصارف جنگ: بر اساس برآورد وزارت دفاع ایالات متحده امریکا از سال 2001 تا 2018، ایالات متحده 592/737 میلیارد دلار هزینه کرده است که هر مالیات دهنده 3714 دالر در این جنگ مصرف کرده است. تحقیقات دانشگاهی نشان می دهد که ایالات متحده از سال 2001 تا2019 در افغانستان 975 میلیارد دالر سرمایه گذاری کرده است.
در سال 2013، پروفسور سیاست عمومی در دانشگاه هاروارد، لیندا بلمز، تخمین زد که جنگ در افغانستان و عراق، که همزمان آغاز شد، حداقل 4 تا 6 تریلیون دالر برای ایالات متحده هزینه خواهد داشت و جنگ با شکست و فرار امریکا پایان خواهد یافت. نیروهای امریکایی و متحدان 22 سال پیش با شعار مبارزه با گروه های تروریستی به افغانستان حمله کردند، این نیروها با آخرین سرباز با سر پایین افغانستان را ترک کردند و پروژه ننگین داعش در افغانستان به میراث گذاشتند.
