علیرغم گزارشات کارشناسان سازمان ملل در ماه جون 2023 که در آن به پیوندهای “قوی و همزیستی مسالمت آمیز” بین طالبان و شبکه حقانی اشاره شده بود، دولت جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، بی سر و صدا شروع به ایجاد نرمش در موضع گیری واشنگتن در قبال طالبان حامی القاعده و سایر گروه های تروریستی کرده است.
رایزنی مداوم ایالات متحده با مقامات طالبان در سطح فنی، بر اساس واقعیت کنترل فیزیکی این گروه بر افغانستان، برای پیشبرد منافع خاص و فوری، مانند آزادی گروگان های آمریکایی و مهاجرت افغان هایی که برای اقامت در ایالات متحده در انتظار هستند، ضروری می باشد. اما پیشنهادهای اضافی و بعضاً برتر برای رهبری طالبان مستلزم تغییر در چشم انداز پالیسی است.
این موضوع ممکن است توضیخ دهنده برخی اقدامات انجام شده توسط دولت بایدن باشد، مانند پیشنهادی که در ماه سپتامبر داده شد مبنی بر حذف طالبان به عنوان هدف بالقوه که توسط قانون مجوزهای کنگره برای استفاده از نیروی نظامی علیه آنها داده شد. همچنین سایر اقداماتی که نشان دهنده تغییر در پالیسی را نشان می دهد مانند تلاش در جهت کاهش تحریم‌های سازمان ملل بالای طالبان. به مورد دیگری می توان اشاره کرد همچون بازگشایی نمایندگی دیپلماتیک ایالات متحده در کابل و حذف طالبان و شبکه حقانی به عنوان سازمان های تروریستی جهانی.
یک دلیل منطقی برای بهبود روابط با طالبان می تواند تلاش برای بازیابی توانایی های ضد تروریسم باشد که ایالات متحده پس از خروج از افغانستان در اگست 2021 این قابلیت مهم را از دست داده است، از جمله پایگاه های نظامی و استخباراتی در کشوری که هم مرز با ایران، چین، پاکستان و سه کشور آسیای مرکزی می باشد. مقامات دولتی که در مورد حذف طالبان از قانون استفاده مجاز از نیروی نظامی علیه طالبان به کنگره شهادت دادند، استدلال می کنند که رژیم طالبان تهدیدی برای ایالات متحده نیست و حتی ممکن است شریک بالقوه ای برای مبارزه با داعش شاخه خراسان باشند که در داخل افغانستان فعالیت می کنند.
با این حال، این منطق کوته بینانه و کوته نظرانه است. نخست، هر گونه خسارت در میدان جنگ که ایالات متحده می تواند به طالبان در جنگ با داعش کند، نسبتاً ناچیز است و به قیمت مشروعیت بخشیدن به قدرت طالبان تمام می شود. همچنین باعث تشویق سایر گروه‌های افراطی در منطقه و سراسر جهان، از جمله حماس که رهبری این گروه در اگست 2021 از عملکرد طالبان در قبال امریکا و کسب مجدد قدرت از طریق نظامی، ابراز رضایت کرد، به‌جای اینکه درگیر «کلمات پر زرق و برقی مانند دموکراسی و انتخابات» شوند. دوم، اگرچه بایدن در سال 2021 روشن ساخت که حقوق بشر یک موضوع مهم و حیاتی برای ایالات متحده در افغانستان نیست، اما ترویج حقوق بشر و مبارزه با افراط گرایی به طور جدایی ناپذیری مرتبط هستند. ایالات متحده باید از هنجارهای بین المللی حقوق بشر و اجرای تحریم ها محافظت کند، نه اینکه آنها را تضعیف سازد، زیرا این ابزارها برای سیاست گذاری امنیت ملی ایالات متحده بسیار مهم هستند.
با وجود این هزینه‌ها، نشانه‌هایی که نشان می‌دهد واشنگتن در حال آماده شدن برای ملایم سازی موضع خود در قبال طالبان است، برای هر کسی که با تکنیک‌هایی که دولت ایالات متحده به طور معمول در موقعیت‌های مشابه استفاده می‌کند آشناست، آشکار می باشد. این موارد شامل:
تغییر روایت: شبکه حقانی، یک سازمان تروریستی است که به کشتار شهروندان آمریکایی متهم می باشد، همچنین عنصر جدایی ناپذیر رژیم طالبان است، اما این واقعیت به دقت در ارتباطات رسمی ایالات متحده با آنها نادیده گرفته شده است. وزارت امور خارجه ایالات متحده همچنان سراج الدین حقانی را در فهرست تروریست ها قرار می دهد و برای هرگونه اطلاعاتی در مورد «محل اقامت» وی که منجر به دستگیری وی شود، 10 میلیون دالر جایزه تعیین می کند. اف‌بی‌آی، که به طور مشابه برای اطلاعاتی که منجر به دستگیری حقانی شود، جایزه 5 میلیون دالری در نظر گرفته است و او را تحت تعقیب‌ترین جنایتکاری می‌داند که «گمان می‌رود در پاکستان زندگی می‌کند».
اما می دانیم که حقانی در حقیقت به عنوان وزیر داخله افغانستان به طور آشکار و آزاد در کابل فعالیت و زندگی می کند. و زمانی که ایالات متحده ایمن الظواهری را با حمله هواپیمای بدون سرنشین در ماه جولای 2022 از بین برد، رهبر القاعده در اقامتگاه متعلق به حقانی زندگی می کرد و این گمانه‌زنی را در مورد اینکه آیا رهبران شبکه حقانی در لیست «بعدی» ترور ایالات متحده قرار خواهند گرفت یا خیر، بوجود آورده است.
با این حال، پس از آخرین دیدار بین نمایندگان ایالات متحده و طالبان در ماه جولای، گزارش وزارت امور خارجه به طرز حیرت آوری بیان کرد که طالبان به تعهد عدم استفاده از خاک افغانستان توسط گروه های تروریستی در جهت تهدید و حمله به ایالات متحده و متحدانش، همکاری لازم را داشته اند.
نادیده انگاشتن گزارشات کارشناسان مورد اعتماد: گزارشات کارشناسان سازمان ملل اغلب به‌عنوان مبنایی برای اقدامات سیاستی ایالات متحده مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما پس از آنکه کمیته تحریم‌های سازمان ملل گزارش ماه جون ۲۰۲۳ خود را منتشر ساخت، در آن عنوان کرده بودند که طالبان و القاعده روابط کاری قوی دارند و عوامل القاعده در مقام های عالی، آموزش جنگجویان طالبان را بر عهده داشتند. این موضوع را رسانه‌ها به نقل از منابع مختلف امریکایی به شرط ناشناس ماندن نامشان عنوان کردند. آنها مدعی شدند که این گزارش «به شدت با ارزیابی های ایالات متحده مغایرت دارد.» با این حال، منابع از توضیح اینکه چگونه و چرا ارزیابی های آنها از ارزیابی های تیم سازمان ملل متحد متفاوت است، خودداری کردند.
استفاده از پوشش سطح بالا: با قضاوت بر اساس اظهارات نسنجیده بایدن در رسانه ها در ماه جون ۲۰۲۳ مبنی بر اینکه ایالات متحده از طالبان در مبارزه با القاعده کمک می‌گیرد، او در مورد روابط امنیتی در حال تحول ایالات متحده با رژیم کابل مطلع شده بود. با این حال، او به وضوح قرار نبود آن را آشکارا بیان کند. در توضیح بعدی اظهارات بایدن، جک سالیوان، مشاور امنیت ملی، تنها اظهار داشت که ایالات متحده در مورد تعهد خود به عنوان بخشی از توافق دوحه مبنی بر عدم استفاده از خاک افغانستان برای گروه‌های تروریستی که ایالات متحده و متحدانش را تهدید می‌کنند، «طالبان را مورد بازخواست قرار می‌دهد» که این به معنای «کمکی» نیست که بایدن عنوان کرد، اما اظهارات بایدن را باید به اندازه تلاشی برای ملایم ساختن دیدگاه‌های عمومی در مورد طالبان تلقی کرد.
اظهاراتی که برای سنجش اذهان خاص متخصصین گفته شد: داگلاس لندن، افسر سابق عملیاتی سیا و جاوید احمد، دیپلمات سابق افغان، در یک مقاله ای در ماه می 2023 در «نشریه فارن پالیسی»، مسئله ای را برای به رسمیت شناختن طالبان به عنوان راهی برای دستیابی به حضور ایالات متحده در افغانستان برای مبارزه با داعش و توسعه روابط کاری با آنها مطرح کردند. مؤسسه میدل ایست سپس در ماه جولای میزبان نشستی با این نویسندگان بود که در آن نشست همان ایده‌ها – و همچنین دیدگاه‌های شدیداً متضاد – مورد بحث قرار گرفت.
تغییر ترتیب اولویت ها: قرائت نامه ایالات متحده پس از ملاقات با طالبان در جولای 2023، از تلاش‌های طالبان در مبارزه با مواد مخدر، از جمله ممنوعیت کشت خشخاش و همچنین تولید و قاچاق تریاک و هروئین، تمجید کرد. در ماه سپتمبر، بعضی از اعضای اتاق تجارت افغان-آمریکایی به کابل سفر کردند، جایی که دولت طالبان را به خاطر آنچه که مدیریت زیرکانه‌اش با اقتصاد افغانستان نامیدند، تحسین نمودند که هیچ مخالفتی عمومی از سوی دولت ایالات متحده را در بر نداشت.
اظهارات آزمایشی توسط رسانه ها: یکی از سیگنال‌های غیرقابل انکار تغییر سیاست دولت، اغلب مقاله‌ای است که توسط مقاله‌نویس بانفوذی در مقاله‌ای مملو از درز اطلاعات داخلی منتشر شده است. مقاله دیوید ایگناتیوس از واشنگتن پست در اواسط ماه سپتمبر بود که دوباره مقامات استخباراتی ناشناس و همچنین یک مقام ناشناس شورای امنیت ملی را در مقاله اش به نمایش گذاشت. این مقام شورای امنیت ملی به راحتی نسخه محرمانه‌شده‌ای از ارزیابی کاملاً جدید سازمان سیا را ارائه کرد که در غیر این صورت علنی نشده بود و ارزیابی گزارش سازمان ملل از قدرت و رابطه القاعده با طالبان را به عقب انداخت. این مقاله همچنین ادعا کرد که برخی از اعضای طالبان «احتمالاً» می‌دانستند که الظواهری در زمان کشته شدنش در کابل پنهان شده و «احتمالاً توسط اعضای جناح افراطی حقانی پناه گرفته بود» و یک بار دیگر این واقعیت را از بین برد که رهبر جناح حقانی که تحت تعقیب ایالات متحده قرار دارد، وزیر داخله افغانستان است.
با وجود همه این سیگنال ها، تغییر در سیاست ها تضمین شده نیستند. اظهارات آزمایشی می‌توانند توسط کسانی که به آن توجه می‌کنند، ساقط شوند، در این مورد، کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان چندین بار به وزارت خارجه در این مورد هشدار داده است. برای مثال، در نامه‌ای در جولای 2023، رئیس کمیته، مایکل مک کال، به مقامات ایالات متحده نسبت به بازدید احتمالی از کابل هشدار داد. در اوایل اکتبر، مک کال و سایر اعضای کمیته به شدت به اظهارات ویکتوریا نولند معاون وزیر امور خارجه در جلسه استماع کمیته قبلی واکنش نشان دادند. مک کال علناً مخالفت خود را با آنچه که وی تمایل دولت برای “عادی سازی” روابط با طالبان توصیف می نمود، ابراز کرد. او به تصمیم برای حذف این گروه از قانون استفاده از نیروی نظامی و اظهارات نولند اشاره کرد که علیرغم گزارش های متعدد بر خلاف آن، هیچ مدرکی دال بر ترور سیستماتیک طالبان علیه مقامات دولتی یا نظامی سابق افغانستان وجود ندارد.
اینکه آیا این مخالفت برای جلوگیری از چنین تغییر سیاستی کافی خواهد بود یا خیر، باید نشست و مشاهده کرد. اگر دولت بایدن آن را نادیده بگیرد، پیامدهای گسترده‌تر آن فراتر از آسیب رساندن به تلاش‌های متزلزل گروه‌های مخالف افغان و مدافعان حقوق بشر برای حفظ حمایت بین‌المللی از آرمان‌هایشان خواهد بود. اگرچه به اندازه کافی مهم است، اما چیزها و مسائل بیشتری در خطر خواهند افتاد. تضعیف گزارش‌های کارشناسان سازمان ملل در مورد تحریم‌ها، ابزار سیاستی کلیدی ایالات متحده را که اغلب برای پاسخگویی دشمنان ایالات متحده استفاده می‌شود، تضعیف می‌کند و این استدلال که طالبان تهدیدی برای ایالات متحده نیست، این واقعیت را نادیده می گیرد که تأثیر آنها فراتر از مرزهای افغانستان خواهد بود و به عنوان الهام بخش دیگر گروه های افراطی عمل خواهند کرد. عادی سازی روابط با طالبان به عنوان به رسمیت شناختن قدرت سیاسی واقعی، سیاست های مهم ایالات متحده در محکومیت کودتایشان و ترویج دموکراسی را تضعیف می کند. و این ایده که ایالات متحده باید «با افراد بد کار کند تا با بدترها مبارزه کند» در درازمدت یک توهم خطرناک است، حتی زمانی که موفقیت موقتی را به همراه داشته باشد.
ایالات متحده منافع مهمی در افغانستان دارد، اما این منافع باید بر اساس اطمینان از احترام طالبان به حقوق بشر و عدم همکاری آنها با گروه های تروریستی، پیش برده شود.
