تصمیم به دور از انصاف و ناعادلانه سازمان ملل متحد در مورد افغانستان

قبل از اینکه در مورد موضوع اصلی یعنی کرسی افغانستان در سازمان ملل صحبت کنیم، بهتر است در مورد تاریخچه این سازمان بین المللی صحبت کنیم.

سازمان ملل متحد یک سازمان بین‌المللی بین دولت‌ها و حکومت‌ها است که هدف آن برقراری صلح، ثبات و امنیت بین‌المللی، توسعه روابط دوستانه بین ملت‌های جهان، جلوگیری از جنگ و خشونت و ایجاد همکاری‌های بین‌المللی است. به نظر می رسد که امروز قدرت اجرایی در جنگ بین اوکراین، فلسطین و اسرائیل کم رنگتر شده است.

سازمان ملل متحد بزرگترین و مشهورترین سازمان جهان است که مقر آن در نیویورک، ایالات متحده امریکا است و سایر دفاتر و مراکز در جینوا، نایروبی، وین و هاگ است.

سازمان ملل بعد از جنگ جهانی دوم به منظور جلوگیری از جنگ‌ها و خشونت‌های آتی بین کشورهای جهان، در 25 آپریل 1945، 50 کشور در سانفرانسیسکو آم۶ریکا گرد هم آمدند که طی آن این سازمان ایجاد شد و کشورهای عضو شروع به تهیه پیش‌نویس منشور کردند. سازمان ملل از 24 اکتوبر همان سال شروع به کار کردند و به دلیل جنگ های کنونی اکراین، اسرائیل و فلسطین با مشکلات شدیدی روبرو است.

افغانستان در سال 1919 رسماً به عضویت این سازمان بین المللی درآمد و در مسائل بین المللی به عنوان یک عضو فعال حق رای گرفت، اما متأسفانه بعد از حمله روسیه یا شوروی سابق و سپس اشغال امریکا و متحدانش، این عضویت متحمل ضرر شدید شد و افغانستان در عرصه بین المللی منزوی ماند.

موضوع بحث ما در اینجا در دستور کار نشست قبلی سازمان ملل متحد است که در مورد کرسی نماینده دایمی افغانستان بود.

امارت اسلامی افغانستان که در 15 اگست 2021 به قدرت رسید، در کنار سایر مسائل مهم و حیاتی، حاکمیت خود را بر تمام خاک کشور تثبیت کرد و آن را تحت کنترل درآورد و صلح و ثبات را در کل کشور تضمین کرد.

متأسفانه امریکا و متحدانش از آن روز تحریم ها را علیه این کشور جنگ زده اعمال کردند، سیستم بانکی را ویران کردند و 6.9 میلیارد دالر را که ستون فقرات اقتصاد ملی افغانستان بود، مسدود کرد.

و به رسمیت شناختن افغانستان را تا امروز تعلیق کردند، درست است که در زمینه حقوق بشر و حقوق زنان، آزادی بیان و آزادی مطبوعات یک سری مشکلات وجود دارد، اما امارت اسلامی افغانستان نیز به تعهدات خود متعهد است.

درهای مکاتب و پوهنتون ها به روی دانش آموزان باز است، زنان افغان مرتباً برای کار در وزارتخانه ها و ادارات می روند، اما مردم افغانستان و امارت اسلامی شورای امنیت سازمان ملل متحد تصمیم تعلیق کرسی نماینده دایمی افغانستان را یک تصمیم و اقدام ناعادلانه و بر خلاف اصول اصول بین المللی دانستند.

در پیوند به این موضوع، رهبری مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیشنهاد کرده است که قطعنامه های مربوط به اعتماد نامه بین افغانستان و میانمار کنونی (برما) تعلیق شود. که این اقدام هم خلاف اصول بین المللی و سازمان بین المللی تلقی می شود.

اعتقاد بر این است که اگر امارت اسلامی افغانستان در مورد تصمیم ناعادلانه سازمان ملل متحد صدای خود را بلند کند، این سازمان را متقاعد کرده و به او نشان خواهد داد که سازمان ملل باید در تصمیم خود تجدید نظر کند و نه تنها کرسی نمایندگی افغانستان در این سازمان بین المللی به دولت افغانستان داده می شود، بلوه راه را برای روند به رسمیت شناختن نیز هموار خواهد کرد.

( انیس / ۲۳ دسمبر ۲۰۲۳)

 

 

 

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
امان الله هوتکی تحلیلگر مسائل سیاسی: جبهه به‌اصطلاح مقاومت، صرفاً گروهی از قاچاقبران، آدم‌ربایان و مقام‌های فاسد پنجشیری است که در دوران جمهوری، اموال مردم را غارت می‌کردند. همین افراد طالبان را قوم‌گرا می‌خوانند، در حالی که تمام تشکیلات خودشان بر پایه تعصب قومی بنا شده است. این گروه تحت نام مقاومت، در واقع جاسوسان بیگانگان هستند.
آرین یون نماینده پیشین پارلمان: زلنسکی دقیقاً به سرنوشتی دچار شده است که ما شدیم. فرمانده اعلی قوای ما، رئیس‌جمهور غنی نیز به ما می‌گفت که هیچ شکی در نیت آمریکا نداشته باشید. پیشنهاد ما این بود که از دامن آمریکا رها شویم و مذاکرات واقعی با طالبان آغاز گردد، اما رئیس‌جمهور تأکید داشت که آمریکا از او حمایت می‌کند...
عبدالسلام ضعیف از بنیانگذاران امارت اسلامی: هر چیزی که می‌تواند باعث نابودی و شکست یک قوم یا جامعه بزرگ شود، اختلاف و نفاق است. پایه‌های وحدت همیشه مستحکم هستند و می‌توانند در برابر هر نوع فشار مقاومت کنند. دشمن همواره راه نفوذ به این چارچوب را در تفرقه جستجو می‌کند تا به هدف خود برسد.
به اوکراین گفتند عضو ناتو شود تا امنیتش را تضمین کنیم. اوکراین که درخواست عضویت داد و جنگ شد، شرق سرزمینش را به روسیه بخشیدند و معادنش را بالا کشیدند، رییس جمهورش را هم با خفت هر چه تمام، از کاخ سفید بیرون انداختند. این یکی از عجیب ترین فریب‌های تاریخ روابط بین‌الملل بود.
همان روزی که ناچار شد امضای خروج خفت‌بار خود از افغانستان را ثبت کند، پس از بیست سال اشغالی که با مقاومتی استوار و تسلیم‌ناپذیر روبه‌رو شد. توافق دوحه فقط یک سند نبود، بلکه گواهی بر شکست بزرگ‌ترین قدرت نظامی جهان در برابر اراده‌ی ملتی بود که سر خم نکرد.
تصویری از مزار شهید سیدحسن نصرالله
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x