همه می دانیم که جنگ آخرین گزینه برای مقابله با تهدیدات است اما تهاجم ایران یک تصمیم استراتژیک برای نمایش اقتدار، امنیت و غرور ملی این کشور و جهان اسلام بود.
تداوم حملات و ترورهای اسرائیل در بیش از یک دهه گذشته در داخل ایران و منطقه و همزمان سکوت همراه با عدم پاسخگویی این باور و ذهنیت را در میان دشمنان و حتی جهان اسلام ایجاد کرد که ایران توانائی تقابل مستقیم با اسرائیل را ندارد و صرفا به جنگ یا انتقام نیابتی اکتفا خواهد کرد.
اما می توان از عملیات ایران فارغ از تحلیل نظامی، چندین دستاورد را عنوان کرد:
۱- پیام روشن به اسرائیل، غرب و ناتو که ایران با حداکثر قدرت ملی و نظامی از منافع ملی خود دفاع و تحت هیچ شرایطی سکوت و عقب نشینی نخواهد داشت
۲- پیام واضح به همسایگان برای حفظ استقلال خود و عدم تسلیم در برابر تهدیدات و فشارهای اسرائیل.
۳- ایجاد یک ظرفیت بازدارندگی برای تغییر در معادلات و تصمیم گیری های اسرائیل و غرب در منطقه خاورمیانه …
۴- شکستن دیوار یاس و ناامیدی و ایجاد خودباوری در کشورهای اسلامی و عربی منطقه که شکست پذیری اسرائیل ممکن خواهد بود.
۵- پیشگیری از تکرار ترور، انفجار و جنایات اسرائیل علیه اشخاص، اهداف و منافع ملی ایران.
۶- شکسته شدن باور شکست ناپذیری اسرائیل طی چهار دهه گذشته در افکار عمومی حتی ایران، خاورمیانه و جهانیان.
۷- ایجاد غرور و امید در دفاع از ملت مظلوم فلسطین در برابر تهاجمات رژیم کودک کش اسرائیل.
۸- پشتیبانی و افزایش سطح توان تشکیلاتی، قدرت نظامی، سازماندهی و شجاعت نیروهای مقاومت در لبنان، عراق، سوریه، یمن در برابر تجاوزطلبی و جنایات اسرائیل.
۹- ارتقاء سطح انسجام، وفاق وهمگرائی ملی ایرانیان دربرابر دشمنان ملت.
۱۰- ضرورت رویکرد استراتژیک به تهدیدات و هوشیاری حداکثری برای پرهیز از قرار گرفتن در تله حریف و یا تحلیل های رادیکال و افراطی جریانات داخلی.
