جو بایدن رئیس جمهور امریكا در یک کنفرانس مطبوعاتی در ۸ جولای صراحتا هرگونه مقایسه و شباهت بین خروج امریكا از افغانستان و عقب نشینی تحقیرآمیز آن از ویتنام در ۱۹۷۵ را رد کرد!
بایدن اظهار داشت که بسیار بعید است که طالبان همه چیز را تسخیر کرده و صاحب کل کشور شوند. اما پیروزی های نظمی اخیر طالبان خلاف اظهارات بایدن را نشان می دهد!
طالبان كه تاكنون در تصرف مراكز عمده شهری ناكام مانده اند، استراتژی تصرف مناطق اطراف را در پيش گرفته اند و بدين ترتيب دسترسی به ولایات تحت كنترل دولت را قطع كرده اند تا سرانجام آنها را مجبور به تسليم خود كنند!
به گفته تمیم عاصی رئیس انستیتوت مطالعات جنگ و صلح در کابل و معاون سابق وزیر دفاع، طالبان یک پیروزی نظامی کامل می خواهند. آنها می خواهند نیروهای دولتی را آزمایش کنند تا ببینند اگر یک پیروزی کامل نظامی در دسترس نیست، پس از آن از خشونت به عنوان اهرم فشار برای استفاده از امتیازات بیشتر در میز مذاکره استفاده کنند!”
تاریخ به ما می آموزد که مداخله طولانی مدت خارجی در درگیری های درون کشوری با برانگیختن احساسات ملی گرایانه و مذهبی، این درگیری را تشدید می کند. حمایت از رژیم ها به ویژه رژیم های ناکارآمد مانند رژیم افغانستان، به طور معمول منجر به واکنش شدید می شود!
طالبان به وضوح رقیب اصلی قدرت در دوران پسا امریکایی هستند، اما با توجه به ماهیت متواضعانه جامعه افغانستان، کنترل آن بر کل کشور توسط زور اسلحه توسط جناح های مختلف منطقه، جنگ سالاران و گروه های قومی مورد مناقشه قرار می گیرد!
این بدان معناست که افغانستان می تواند مانند اوایل دهه ۱۹۹۰ پس از عقب نشینی روسیه به هرج و مرج کشیده شود، بنابراین یک بار دیگر فضای بازیگران غیر دولتی از جمله گروه های تروریستی ایجاد می شود!
کشوری ناپایدار و شکست خورده، می تواند همسایگان را نیز به درگیری های داخلی بکشاند و اوضاع را در افغانستان حتی بدتر کند. چیزهای بیشتری از اعتبار ایالات متحده در معرض خطر هستند!
سترتژیست
۲۰۲۱/۱۲/۷
