با وجود پیشرفت های نظامی طالبان و جنایات جنگی مکرر، اکثر شخصیت های سیاسی و مردم خواستار ایجاد و حفظ وحدت ملی در افغانستان شده اند. در آخرین مورد سرور دانش معاون دوم رئیس جمهور، مردم را به وحدت دعوت کرد تا مقاومت کنند و از هر گونه اختلاف داخلی جلوگیری کنند!
البته باید توجه کرد که اختلافات قومی یک مشکل جدی ملی در افغانستان است و این مشکل جدی نیاز به یک استراتژی علمی و اساسی دارد، نه توصیه و شعار!
در وهله اول باید رقابت منفی را به رقابت مثبت تبدیل کرد. این یک واقعیت غیرقابل انکار است که افغانستان توسط اقوام مختلف شکل گرفته است و طبیعتا هر گروه قومی برای به دست آوردن سهم بیشتری از قدرت، ثروت و اعتبار رقابت می کند!
حال اگر بتوان این رقابت را به روشی مثبت تبدیل کرد، راه برای پیشرفت کشور هموار می شود، در غیر این صورت منجر به فرسایش قدرت ملی و نفوذ بیگانگان در داخل نظام سیاسی می شود!
استراتژی بعدی که نباید فراموش شود، بحث زیرساخت های وحدت ملی در کشور است. بر اساس رویکردهای مدرن وحدت یک پدیده فیزیکی نیست که بتوان آن را با قدرت سخت یا سرکوب برطرف کرد! وحدت یک پدیده روانی است که نیاز به زیرساخت های اجتماعی و فرهنگی خاصی دارد!
بنابراین نهادهای مربوطه مانند وزارت معارف و وزارت فرهنگ و اطلاعات باید نقش مورد انتظار خود را در ایجاد زیرساخت های اجتماعی و فرهنگی وحدت ملی ایفا کنند!
به عنوان آخرین استراتژی، ما باید فرهنگ ایجاد احزاب یا سازمانهای سیاسی مبتنی بر منافع را به جای سازمانهای مبتنی بر قومیت پرورش دهیم. این بدان معناست که به طور سنتی هر گروه قومی منافع خود را از طریق ایجاد یک رویکرد مبتنی بر قومیت دنبال می کند، اما سیاست گذاران می توانند آن را به رویکردهای مبتنی بر منافع تغییر دهند!
احزاب سیاسی سنتی نباید اجازه داشته باشند تا منافع خود را از طریق تشدید شکاف های قومی یا مذهبی در کشور جستجو کنند. برای ملت، مهم نیست و نباید مهم باشد که چه کسی یک کار رسمی را انجام می دهد، بلکه مهم است که او چگونه آن کار را انجام می دهد!
دیلی اوتلوک افغانستان
۲۰۲۱/۷/۸
