افغانستان بدون زنان نمی تواند به ثبات برسد!

فوزیه کوفی سیاستمدار افغان معتقد است امسال می تواند سال تاریخی صلح در افغانستان باشد. پایان دادن به جنگ دو دهه ای کنونی برای همه طرف های درگیر مطلوب است. با این حال صلح با طالبان نباید به قیمت حقوق اولیه بشری به ویژه برای زنان افغان که در دهه های اخیر پیشرفت های زیادی کرده اند تمام شود!

خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان توسط جو بایدن در ۱۱ سپتمبر، مذاکرات جاری دولت افغانستان با طالبان را تضعیف می کند و ناامنی را در این کشور عمیق تر می کند، به ویژه اگر سربازان قبل از دستیابی به راه حل سیاسی بلندمدت این کشور را ترک کنند!

فوزیه کوفی می نویسد: شتابزدگی در مذاکرات زنان را در حاشیه قرار می دهد و تمام دستاوردهایی را که در این سالها به دست آورده ایم کنار می گذارد. برای پیشرفت افغانستان، ما به یک روند صلح نیاز داریم که مشارکت معنادار و نه فقط نمادین زنان را در شکل گیری آینده کشور ما تضمین کند!

مطالعات نشان می دهد که نتایج صلح زمانی پایدارتر است که زنان در روند ایجاد صلح مشارکت داشته باشند. این امر به ویژه در مورد افغانستان صادق است.

در سالهای قبل از ۲۰۰۱ که طالبان بر افغانستان حکومت می کردند، زنان حق تحصیل و کار نداشتند. اکنون ما به عنوان وزیر در دولت خدمت می کنیم، جراحی های نجات بخش را انجام می دهیم و سازمان های غیر دولتی بین المللی را مدیریت می کنیم!

در این برهه مهم، من از سازمان ملل متحد  ایالات متحده، اتحادیه اروپا و کشورهای همسایه با منافع در ثبات افغانستان می خواهم که هم بر دولت افغانستان و هم به طالبان فشار بیاورند که حداقل ۳۰ درصد از کرسی ها و انتصابات منتخب خود را در آینده سیاسی برای زنان ذخیره کنند!

علاوه بر این کمک های بین المللی باید مشروط به حمایت از نقش اساسی زنان در سیستم های دموکراتیک افغانستان باشد یک حق اساسی که باید در دستور کار دوحه قرار گیرد!

قدرتهای خارجی باید اطمینان حاصل کنند که امیدهای آنها به کشور من بر اساس زن ستیزی نیست. زنان افغان دستاوردهای بسیاری داشته اند. با  چشم انداز صلح ما نباید شکست بخوریم!
فارن پالیسی
۲۰۲۱/۳۰/۴

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
برخی از احزاب و گروه ها به جای اینکه از خود محافظت کنند، مشکلات خود را حل کنند و اقتصاد خود را بهبود بخشند، به دیگران مشوره میدهند، نگران ما هستند و دنیا را از ما می ترسانند. به آنها باید گفت به جای نصیحت کردن، مشکلات داخلی خود را حل کنند و اول غم خودشان را بخورند. افغان ها...
مشکلات و خطراتی را که او (آصف درانی) به افغانستان نسبت داد، در واقع امکان همه اینها از پاکستان دیده می شود. افغانستان اکنون یک کشور امن و با ثبات است که به جای اتکا به قرضه ها و کمک های کشورهای خارجی، با استفاده از منابع خود برای خودکفایی اقتصادی تلاش می کند.
من متن سخنرانی هشدار دهنده طولانی نتانیاهو را خواندم. من دقیقا غرور جورج بوش را هنگام حمله به افغانستان در سال 2001 در آن دیدم. نتانیاهو تهدید کرده است که غزه را نابود خواهد کرد و به کسی رحم نخواهد کرد. او به قدرت خودش مغرور بود، که ادعای خدایی نکند، همین شروع سقوطش هست تصمیم نابودی را پروردگار می...
میراث تلخ 20 سال اشغال نظامی امریکا در افغانستان، گروه‌هایی از مردان، زنان و کودکان معتاد است که در کنار جاده‌های غبارآلود، زیر پل‌ها و در کناره‌ رودخانه های آلوده کابل خوابیده‌اند. ملموس ترین هدیه 20 سال حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان چیزی جز فقر، میلیون ها معتاد و انزوای کشور نیست.
من بار دیگر پیش حاکمان فعلی دست نیاز دراز میکنم تا نفرت را از طریق برادری از بین ببرند. دشمنان قسم خورده افغانستان شبانه روز در اینجا تنفر را بیشتر می کنند. پاکستان در اسلام آباد یک استودیو به افغانستان انترنشنال داده است و تلویزیون نامبرده فقط بر طبل جنگ های داخلی می کوبد. شرایط را درک کنید
امریکا با ائتلاف جهانی به بدماشی کامل به بهانه ۹/۱۱ بر ملتی اتهام ویران کردن برج های نیورک وارد کرد؛ که از شدت فقط توان رفتن به بازار قریه خود را نداشت. بوش متکبر با زور خود بدون شنیدن استدلال حمله کرد. اما با پایان حمله با چنان عجله ای فرار کرد که عامل خنده تمام رقباء شد.
قبلی
بعدی
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x