در روزهای اخیر، پوشش خبری شبکه «افغانستان اینترنشنال» در قبال درگیری ها و حملات مرزی میان پاکستان و طالبان، بحث برانگیز شده است. مرور تیترها و محتوای ۱۸ خبر منتشرشده در ۲۴ ساعت گذشته نشان می دهد که این رسانه به گونه ای یکدست روایت
افغانستان همواره در مرکز رقابت قدرت های بزرگ قرار داشته است. از قرن نوزدهم و کشمکش میان روسیه تزاری و بریتانیای کبیر گرفته تا دوران جنگ سرد میان آمریکا و شوروی، موقعیت جغرافیایی افغانستان باعث شده که این سرزمین بارها به میدان منازعه بدل شود.
تنش میان افغانستان و پاکستان بار دیگر شدت گرفته است. پس از توافق بر سر آتش بس ۴۸ ساعته، امید می رفت که دو کشور بتوانند از درگیری های بیشتر جلوگیری کنند، اما حملات تازه هوایی پاکستان بر خاک افغانستان همه چیز را برهم زد.
در افغانستان هرگاه نظام‌های ناکام و وابسته به بیگانگان به قدرت رسیده‌اند، کسانی که در رأس این حکومت‌ها قرار داشتند، خیانت کرده، مردم را سرزنش و با ارزش‌ها و هویت افغانستان بازی و معامله کرده‌اند. برای تغییر قضاوت تاریخ و دستکاری حافظه مردم، این افراد
در این گزارش، انفجار مهیب شب هفدهم میزان ۱۴۰۴ در کابل را بررسی می‌کنیم؛ رویدادی که آرامش پایتخت افغانستان را برهم زد و موجی از واکنش‌های داخلی و بین‌المللی را به‌دنبال داشت. آیا هدف این حمله، نورولی محسود، رهبر تحریک طالبان پاکستان بود؟ در این
براساس گزارش خبرگزاری الجزیره، قدرت‌های منطقه ای از جمله هند، پاکستان، روسیه، چین، ایران و کشورهای آسیای مرکزی در قالب نشست «مشورت‌های مسکو درباره افغانستان» با صدور بیانیه ای مشترک، مخالفت خود را با هرگونه تلاش خارجی برای استقرار زیرساخت های نظامی در افغانستان یا
افغانستان پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱ به کانونی از رقابت های ژئوپلیتیک در جنوب آسیا تبدیل شده است. هند و پاکستان، دو رقیب دیرینه منطقه، هر یک با محاسبات امنیتی و منافع راهبردی متفاوت، به شکلی محتاطانه اما پرتنش با وضعیت
۲۴ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ چنین روزی ﯾﻌﻨﯽ تاریخ 7 ﺍﮐﺘﺑﺮ 2001 ﻣﯿﻼﺩﯼ برابر با 15 میزان 1380، متجاوزین غربی ﺑﻪ ﺭﻫﺒﺮﯼ ایالات متحده ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺗﻤﺎﻡ اصول ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮﯼ ﺑﺮ ﺣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧﻪ و ظالمانه ای ﮐﺮﺩﻧﺪ. متجاوزین ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ
بیش از یک ماه پس از زلزله مرگبار در شرق افغانستان، هزاران بازمانده این حادثه همچنان بدون سرپناه مناسب در فضای باز زندگی می کنند؛ در حالی که سرمای طاقت فرسای زمستان در راه است. سازمان امداد اسلامی جهانی هشدار داده است که نبود سرپناه
مقاومت در فلسطین دیگر تنها یک حرکت سیاسی یا نظامی نیست، بلکه به یک فرهنگ اجتماعی و خواست عمومی بدل شده است. امروز نام حماس صرفاً یک سازمان سیاسی یا نظامی را تداعی نمی کند، بلکه به مثابه نماد ایستادگی، هویت جمعی و مقاومت در
بحث پیرامون صلح در غزه سال هاست که در مرکز توجه افکار عمومی، دولت ها و نهادهای بین المللی قرار دارد. با این حال، تجربه تاریخی نشان داده است که هر بار بدون پرداختن به ریشه های اصلی منازعه و بدون در نظر گرفتن حقوق
در ادبیات ژئوپلیتیک، مفاهیم «هارتلند» و «ریملند» همچنان درک ما از رقابت‌های قدرت‌های بزرگ را شکل می‌دهند. مکیندر هارتلند را «قلب زمین» می‌دانست و معتقد بود هر قدرتی که بر آن تسلط پیدا کند، می‌تواند بر جهان حکم براند. در مقابل، اسپایکمن تأکید می‌کرد که
