کارشناسان براین باور هستن که گسترش کریدور اقتصادی چین – پاکستان (CPEC) به افغانستان، گامی مهم به سوی آینده ای بر پایه ی اتصال منطقه ای، ثبات و رفاه مشترک است. وزیران امور خارجهٔ چین، پاکستان و افغانستان در نشستی مشترک توافق کردند که همکاری
طالبان افغانستان زمانی یکی از ارکان کلیدی دکترین «عمق استراتژیک» پاکستان بود. اما پس از خروج آمریکا در سال ۲۰۲۱، این روابط به دلیل عوامل و پویایی های متعددی رو به تیرگی نهاد. امتناع طالبان از مهار تحریک طالبان پاکستان، حملات این گروه از خاک
ویدئوی اخیر منسوب به شاخه خراسان داعش که در آن به شورشیان بلوچ هشدار داده شده، لرزه بر اندام تمام کسانی انداخته که با بنیادگرایی مذهبی، فرقه گرایی و افراط گرایی مخالف اند. در این ویدیو، عناصر سکولار ملی گرای بلوچ تهدید به حمله شده
دوستم، یکی از چهرههای فراری دولت ناکام جمهوریت که فعلاً در ترکیه بهسر میبرد، اخیراً در دیداری با فعالان سیاسی و مدنی مقیم انقره، بار دیگر اتهاماتی را متوجه حکومت سرپرست ساخته است. او در این نشست با ادعای اینکه ترکتباران گویا در زیر سایهٔ
تحولات اخیر در آسیای جنوبی توجه بیشتری را به چگونگی تأثیر اقدامات متقابل پاکستان و افغانستان بر یکدیگر جلب کرده است. گزارش های منتشرشده از پکن نشان می دهد که هر دو کشور خواهان تقویت روابط دوجانبه هستند، امری که نویدبخش مسیری روشن تر به
در دو دهه گذشته، جمهوریت به عنوان یک نظام عصری مورد قبول همگان و وحدتبخش برای افغانستان معرفی شد، اما تجربیات عملی نشان داد که این نظام نه تنها محور وحدت افغانها قرار نگرفت، بلکه باعث تعمیق اختلافات سیاسی، قومی، زبانی و حزبی شد. علل
با آغاز عملیات نظامی «سندور» از سوی هند علیه پاکستان، که واکنشی به حمله مرگبار در کشمیر تحت کنترل هند بود، همزمان با تبادل آتش میان دو کشور، موجی از اطلاعات نادرست، روایت سازی های ساختگی و تبلیغات دیجیتال در رسانه های اجتماعی به راه
شاخه خراسان داعش در اواسط ماه مارچ دومین شکست بزرگ خود را متحمل شد، زمانی که جدایی طلبان بلوچ ـ که تعدادشان براساس گزارشات منتشر شده به صدها نفر می رسید ـ حمله ای ناگهانی و مرگبار را علیه چندین اردوگاه آموزشی داعش خراسان در
در ۱۵ می ۲۰۲۵، هند و طالبان به نقطه عطفی در روابط دیپلماتیک خود رسیدند، زمانی که جایشانکار، وزیر امور خارجه هند، گفتگویی تلفنی با امیرخان متقی، وزیر خارجه سرپرست حکومت طالبان در افغانستان، انجام داد. این تماس، نخستین تعامل در سطح وزارتی میان دو
بیش از چهار دهه است که افغانستان در چرخه ای بی پایان از جنگ و ویرانی گرفتار شده است. در حالی که توجه جهانی عمدتاً بر ابعاد سیاسی و امنیتی این بحران متمرکز بوده، بحرانی دیگر در حال شکل گیری است، بحرانی که نسل های
در وضعیت پرنوسان جغرافیای سیاسی جنوب آسیا، حادثه تروریستی اخیر در پهلگام دوباره تنش ها بین هند و پاکستان را شعله ور کرده است، به طوری که هند تلاش های دیپلماتیک خود را برای معرفی پاکستان به عنوان کانون تروریسم منطقه ای تشدید کرده است.
سیاست، میدان بازیی است که در آن فرد یا ملت برنده است که رقابت خود را با دانش و مهارت در برابر هر رقیب انجام دهد. زمانی که یک ملت از مشکلات طولانی، اشغال ها و سلطه سیاسی رهایی می یابد، جهان نه از آن
