“این وضعیت ماست. جهان همچنان تنها نظاره گر است. فعالان داخلی در داخل کشور با تهدیدهای جانی روبرو هستند و حمایت چندانی از ما نمی شود. کسانی که افغانستان را ترک کردند نیز همچنان با عدم قطعیت در مورد آینده خود و فرزندان خود روبرو
“موفقیت طالبان افغان در سرنگونی دولت مورد حمایت ایالات متحده در افغانستان با کمک قابل توجه پاکستان، طالبان پاکستانی را نیز تشویق کرده است تا برای دستاوردی مشابه در پاکستان تلاش کنند!”
“معیار این نیست که آیا طالبان بهتر از سال ۲۰۰۱ هستند یا خیر. معیار این است که آیا آنها از پیمان نامه سازمان ملل متحد در زمینه حذف همه اشکال تبعیض علیه زنان که افغانستان در سال ۲۰۰۳ به تصویب رسانده پیروی می کنند؟!”
افغانستان به معنای واقعی کلمه به یک زندان بزرگ برای مردم خود تبدیل شده است. هیچ کسی در کشور امن نیست.
خلیلزاد وعده صلح پایدار و غنی وعده دفاع از جمهوریت تا زمان مرگشان را دادند. همه اینها دروغ بود. ۹ هفته پس از فرار غنی، خلیلزاد استعفا داد. مأموریت آنها با حاکمیت مجدد طالبان به پایان رسید. آنها باید پاسخگو باشند!
خلیلزاد در نامه استعفای خود، از کارکرد و پیشینه خود دفاع کرد و در عین حال اذعان کرد که آنچه را که می خواست در آخرین نقش خود انجام دهد، انجام نداده است!
همان خلیل زاد که پیش از این امتیازات زیادی به طالبان داده بود، با آزادی ۵ هزار زندانی طالب در غیاب دولت سابق افغانستان موافقت کرد. “تا زمانی که همه چیز به توافق نرسد، بالای هیچ مسئله‌ای توافق نخواهد شد!” فقط یک شعار بود!
دولت ایالات متحده باید تحقیقی کامل در مورد معاملات پشت پرده زلمی خلیلزاد با گروه جنایتکار طالبان انجام دهد. در ۳ سال گذشته او با مشروعیت بخشیدن به یک گروه تروریستی، به افغانستان و آمریکا خیانت کرد و امتیازات زیادی را بدون اینکه چیزی عاید
زلمی خلیلزاد نقش بزرگی در ایجاد فاجعه در کنار رهبران افغان و البته پاکستان در افغانستان داشت!
پیروزی طالبان در افغانستان باعث ترقی و افزایش شبه نظامیان در پاکستان همسایه شده است. طالبان پاکستانی در مناطق قبیله ای در مرز، جسورتر شده‌اند. مناطقی که قبلا در حمله ارتش پاکستان از دست داده بودند!
در توییتر خود نوشت: “امیدوارم سازمان ملل متحد اشتباهات سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ را در افغانستان تکرار نکند. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد باید اطمینان حاصل کند که نه تنها زنان دریافت کننده کمک ها هستند، بلکه بخشی از هر تصمیم در توزیع
“مردم افغانستان نسبت به مداخله ارتش پاکستان بسیار حساس هستند اما طالبان به پاکستان این اجازه را داده است!”
