تاریخ نشست استانبول در مورد روند صلح افغانستان ظاهرا قطعی است(۱۶ اپریل)، هر چند تا کنون لیست کامل مدعوین، دستور کار و سایر ترتیبات در نظر گرفته شده برای نشست اعلام نشده است. به نظر می رسد حضور تیمی یکدست از سوی حاکمیت افغانستان و
دولت بایدن متوجه می شود که برای اطمینان از خروج مدیریت شده از افغانستان به دیپلماسی نیاز دارد!
طی ۱۰ روز دیگر نشست ترکیه در مورد اینده افغانستان برگزار می شود اما نه ارگ ریاست جمهوری، نه داکتر عبدالله، نه ملل متحد، ن زلمی خلیلزاد، نه میزبانان نشست و نه طالبان در مورد نتیجه و اجندا، میکانیزم و نتیجه مورد نظر این نشست
ایالات متحده و برخی از متحدانش باید در قبال مشروعیت بخشیدن به طالبان ، بزرگترین گروه تروریستی در جهان، پاسخگو باشند.
به زبان ساده، ایالات متحده در جنگ افغانستان شکست خورده است. بایدن با عبور از تاریخ خروج از اول ماه می، فقط امر اجتناب ناپذیر را به تأخیر می اندازد. بعید است که افغانستان و مردم آن با حفظ حضور نظامی اندک برای چند ماه
نخبگان پشتون افغانستان متحدان استراتژیک هند هستند و آنها پاکستان را دشمن مشترک خود می دانند. حتی طالبان نیز پس از به دست گرفتن قدرت به دشمن پاکستان تبدیل خواهند شد.
قدرتهای خارجی بار دیگر در مورد روند صلح ” به رهبری و مالکیت افغانها ” شعار پوچ دادند، در حالی که آنها اصرار دارند خودشان جدول زمانی را تعیین کنند و افرادی را که قرار است در آن نشست شرکت کنند را انتخاب کنند!
جنگ علیه طالبان در بسیاری از مناطق افغانستان در حال وقوع است و روند گفتگوهای صلح هیچ تأثیری در جلوگیری از حملات طالبان بالای افغانها نداشت … ۴۷ نظامی طالب فقط در یک حمله در ولسوالی ارغنداب در قندهار کشته شدند!
فدراسیون اتاق های تجارت و صنعت پاکستان از دولت کنونی خواسته است که تجارت با افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی را افزایش دهد، افغانستان باید اجازه دهد تا پاکستان از مسیر این کشور برای کشورهای آسیای مرکزی استفاده کند تا صادرات پاکستان افزایش یابد!
https://www.tarjomanaf.af/photos/info/.jpg
مدت ها است که قدرت های آمریکایی و منطقه ای ادعا می کنند که تنها یک پروسه “به رهبری افغانها و متعلق به افغانها” می تواند صلح و ثبات پایدار را در افغانستان به وجود آورد. با این حال، به نظر می رسد این ادعاها
مردم افغانستان در مقابل شش هزار و یکصد زندانی طالبان که رها گردیدند چه دریافت کردند که اکنون آنها ۷ هزار زندانی دیگر را می خواهند بدون کاهش خشونت یا ایجاد آتش بس، ممانعت از انجام مذاکره و اوج گیری حملات طالبان، قتل های هدفمند
